Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

رئال بدون رونالدو

ولی بیا قبول کنیم،

از وقتی رونالدو رفته منم  که بارسایی ام، دیگه هیچ حسی به رئال ندارم.

چه برسه به خود رئالیا!


برام شده یه تیم به بی تفاوتی وردربرمن. 

رئال

حالا که رونالدو رسما رفته اعصابم ریخته بهم،

من الآن از چی رئال متنفر باشم دیگه؟

اصن حس می کنم ال کلاسیکو بی مزه شده، بارسایی بودن بی مزه شده، رئالی ها رو صاف کردن بی مزه شده، کل انداختن کیف نداره. هیچی کیف نداره. چون دیگه کریس رونالدویی نیست.

مسی مقابل کی بازی کنه دیگه تو کلاسیکو ها؟

می بینی؟ همیشه نیاز داریم به شخصیت منفور داستان...

وگرنه این شکلی می شه: کشش نداره. مثل یه ضربان قلبه که صرفا روی خط ایزوالکتریک حرکت می کنه. که یعنی تو مُردی. نه افتی نه خیزی.

مثل یه اپیزود از تام و جری عه، که توش یا تام نداشته باشیم یا جری. مثل میگ میگه، وقتی که کایوتی نداشته باشیم بیفته دنبالش. آقا اصلا مثل هری پاتر بدون لرد ولدومورته!


واقعا خیلی بی مزه شد رونالدو رفت! اصن خیلی خیلی...

این باشگاه رئال خیلی بی عرضه س. واقعا بی عرضه س. کاسیاس که اونجور. رونالدو که اینجور. باشگاه کثیفی اند کلا. الآنم که گند زدن به دنیای فوتبال کلا لالیگا رو تبدیل به لیگ باقالا کردن.

من هیجان می خوام رئالی های زپرتی...! 

ریش های کریس

گزارشگر فرمودند،

که رونالدو اعلام کرده،

"ریش هامو تا پایان جام جهانی نمی زنم."


این پست صرفا نقل به مضمون بود و هیچ ارزش مادی و معنوی ای ندارد.

+(صرفا اگه خواستین سرعت رشد ریش بر ثانیه ش رو محاسبه  کنین .)

فر (fer)

به خدا تا موهای فرفری داوید لوئیزو نشونم ندید نمی شینم پای بازی برزیل.

یعنی چی... آخه الآن نه لوئیز  هست نه دنی آلوز! 

حداقل نیمار نکرده موهاشو عین لوئیز کنه، رفته شبیه پیاز رنده شده درست کرده رو سرش. که البته بازم به خودش مربوطه من قضاوت نمی کنم ولی رو کله ی خودم هم هیچ وقت همچین چیزی رو نمی پسندم. :-" 


کوت آف د دی - نیمار:

"من بهترین بازیکن کره زمین هستم، چون که مسی و رونالدو از سیاره ی دیگری هستن."


حالا اگه شما هم مثل من، فقط تیکه ی اوّل جمله ش رو بشنوید، با خودتون می گید این گلوله ی اعتماد به نفس مغرور تک پر چی فکر کرده پیش خودش، ولی وقتی کاملشو می خونید از تواضعش سرحال می آیید.

لوله ی گوارشی جامینم آرزوست

من خعلی اعصابم خورد شد ک این جوجه، پنجمین توپ طلا رو برد.

می خواستم یه پست بذارم مسخره ش کنم و خاطر نشان کنم ک یه تار موی مسی به صد تا ازین. اکی؟

چیزه حالا دیگه فوتوشاپ حال ندارم باز کنم الآن. حالم داشته باشم، راسته ی کارم نیس زیاد وقتمو می گیره.

شما خودتون بگیرید هنر و خلاقیتمو. ؛) نهایت امکاناتی هس ک الآن در چنته دارم.

حالا نمی دونم اصل عکسشو دیدین یا نه، ولی عکس اصلی رو که دیدم، خودم خنده ی عاقل اندر سفیه م اومد با این طرز جام دست گرفتنش. زرتی.

انگار که مری تنگش باشه و همه ی این جام ها با غرور گیر کرده باشه اون تو.



# راستی. تو نامه ی اعمالم، امروزو بنویسید روزی ک کیلگارا با آهنگ راک آشنا شد. 

آقا کرک و پرم ریخت. چه خفن جاتی بود که یافتم. معرفی می کنم... معرفی می کنم به زودی. 


پ.ن. اتاق فرمان می فرماند ک به قدر کافی بر دکمه ی لایک مالش ندادید. دیگه واقعا بکوبید اون لامصّبو. هنر جدید (پست مدرنیسم. وقتی یک درس چندش آور با یک بازیکن چندش آور تر را میکس نماییم):



# واژه ی چندش آور شوخی ست محض خنده، رگ رونالدویی تان آتش نگیرد آن قدر ها هم احساس نداریم واسه این بازیکن.