بیایید همه بهش انرژی وارد کنیم

که نشه.

هی...! نشو، نشو، نشو، نشو، نشو...

پ.ن: 

و راستی! جدیه یا دوربین مخفیه؟

الآن من چرا دارم از تلگرام ورودی می گیرم رو وبلاگ؟

این یعنی یه دیوونه تر از خودم هم وجود داره که آدرس این بی همه چیزو به یه نحوی تو تله شیر کرده. گااااااد!!!

نفس عمیق... هووووف.

نشد.

همه جا در امن و امان است ولی.

نفس عمیق.

دم...

باز دم...

کیلگ.

آروم باش.

دم...

باز دم...

به درک که نشد.

به کفشم که نشد.

بی خیالش.

اپلیکیشن احمقش حدود یک ساعته دهن منو صاف کرده تهشم فایل های خودم که الآن هنوز دارمشون رو بهم نشون میده که بیا اینا رو برات پیدا کردم و راستی یادم رفت بهت بگم پول باید بدی برای اینکه برشون گردونی!!!

دیگه واسم مهم نیست.

نه که نتونم.

می شه رفت نسخه ی کرک شده ی نرم افزارا رو دانلود کرد.

کلی نرم افزار تست نشده ی دیگه پیدا کردم.

و بقیه ی سیستمش هم دستم اومده که چی کار می کنه.

ولی ارزشش رو نداره بیشتر از این.

اون قدر فایل های مهمی نبودن.

حیف وقتم.

درس و مشخام مونده همه ش. :))))

درس و مشخ به درک، خوابم می آد. :)))))

تشنمه حتّی! :))))))))))

راستش همچین اتّفاق ماژوری هم نبود. من یکم زیادی وابسته بودم به فایل هام.

خوبه نزدم پوشه ی تصویر ها یا ویس هام رو پاک کنم.

پوشه ی دانلوده دیگه، اسمش روشه،

هرچی دانلود کردم اون تو بوده فقط.

دوباره وقت می ذارم همه رو دان می کنم.

دونه دونه ش رو.

خوبیش اینه که یه راه ساده برای یادآوری چیز هایی که زدم پاک کردم دارم.

این لعنتی باهوش دانلود هیستوری داره.

قشنگ دونه دونه از همون بالای لیست دانلود هیستوری، شروع می کنم تا آخرین دونه ش رو دوباره دانلود می کنم.

این خط. اینم نشون.

نصفشم جزوه های مزخرف لعنتی فاکیده ی دانشگاه بود که واقعا از صمیم قلبم خوشحالم که پاک شد.

می مونه اون چند تا عکسی که از گوشی های بچّه ها واسم فرستاده شده بود تو پوشه ی دانلودم که اونا رو هم مقادیر زیادی ش رو دارم هنوز، چون موقع دیلیت کردن با خودم گفتم بذار فعلا صد و سی تا فایل پاک کنم بعد برم سراغ بقیه ش و همین طرز فکر نجاتم داد حدودا الآن نصفش مونده برام.  به نظرم با همونا هم می شه تجدید خاطره کرد، شاید حتّی قبلا ازشون بک آپ هم گرفته باشم و تو هارد ریخته باشم یادم نباشه.

بیشتر روانی شدنم سر همین عکسا بود و اینکه حس می کردم خاطره هام دود شده رفته هوا، ولی الآن دیگه حسّی ندارم.

کرختِ کرخت.

مشکلی نیست واقعا.

آهان چرا امکان داره یه مشکل خیلی خیلی خیلی "کوچولو" داشته باشیم.

.

.

.

به مامانم نگید ولی فکر کنم زدم از گارانتی انداختم تبلته رو.

اینم به کفشم کیلگ عزیز.

تو فقط نفس عمیق بکش.

همچین که ریه هات مثل بادکنک هلیومی بخوان از تو قفسه ی سینه ت بزنن بیرون برن به آسمون.

دم...

باز دم...

غم...

باز غم...