- برم حموم؟
- آخه سرده! سرما می خورم تا یک هفته نمی تونم برم دانشگاه.
- پس نرم حموم؟
- آخه کپک زدم! من با این وضع فردا چه جوری برم دانشگا؟
(می بینی کیلگ در هر صورت من آدم دانشگا رفتن نیستم باید بمونم خونه فردا رو...)
فرشته ی آب و هوا اصلا از عملکردت راضی نیستم. دو فرقون خاک تو کلّه ت.
بهت گفتم بارونِ گرم می خوام لعنتی. نه بارون سگ لرز. احمق نفهم.
دیروز داشتم از جلو یه برجی رد می شدم، ازین پول دار لاکچری های تهران... یَک بخاری از موتور خونه شون می زد بیرون که یه لحظه برگشتم گفتم نیگا حیوونکی ها خونه شون آتیش گرفته. بعدش که رفتم جلو تر فهمیدم بخار موتور خونه س، عین این سگ ولگردا که غذای گرم در شب برفی می بینن تو دلم ناله کشیدم فقط.
دو حالته،
آدم تو زندگیش
یا باید به پوشیدن لباس گرم اعتقاد داشته باشه،
یا شانس و اقبال باید یه مدیر ساختمون غیر خسیس نصیبش کنه.
ما هم که ول معطل.
دلم واسه یکی از رفیقای دبیرستانم تنگ شده. این هوای سرد منو یادش می ندازه. بد جور.
سه سال تمام مکالمه ی سر صبحمون این شکلی بود:
- بووووو سررررده کاپشنم کو؟
- حتّی یه پولیورم باشه ممنون...
- حتّی یه پولیورم باشه ممنون...
- حتّی یه پولیورم باشه ممنون...
- حتّی یه پولیورم...
- حتّی....