یک بشر عکاسی بود فوق العاده قابل احترام و خوش ذوق، می فرمود: "آدم باس موقع وبلاگ خوندن یه آهنگ پلی کنه متناسب با موضوع وبلاگی که می خونه..."
من که خودم تمرکزم از دست می ره اگه بخوام چنین کاری بکنم. هیچ وقت خدا هم اسپیکرمون آن نیست. ولی خب شاید از بین جمع کثیر بازدید کننده ها (!) کسانی باشن با چنین عادتی.
لذا آهنگ زیر را معرفی میکنم برای وبلاگ خودمان. و مسلما چون این آهنگ انتخاب خود نویسنده است ، به طبع حس نویسنده را القا می کند ؛ به خوبی.
پسورد هم خودم هستم مثل همیشه، ورژن انگلیسی. :-خودشیفته
آهنگ پیشنهادی کیلگارا برای وبلاگش
+در آینده ای نه چندان دور اگر دلم خواست و گشادی ننمودم ، متن رو می ذارم (ولی بعیده) ت! نه تصمیمم عوض شد. حسش نیست. اسمش رو سرچ بدین به گوگل دیگه؛ هلو برو تو گلو.
# کشفیات به عمل اومد علاوه بر سندرم تشدید، هفت پرستی، و Indentation ، به سندرم بزرگ نویسی حرف اوّل کلمه هم مبتلا هستم. موقع آپلود کردن آهنگ ها و عکس ها شصتم خبر دار شد.
#تنها کتابی که امسال عاشقانه می پرستمش: _ صرفا به خاطر جلدش!_ هر چند به خودم قول دادم آدم ظاهر گرایی نباشم، ولی واقعا ن واقعا نمی شه.
حالا فرض کنین یکی به رنگو بگه قورباغه!!!!! چه حسی پیدا می کنین؟! یعنی معلّم شیمی ای داریم که آفتاب پرست رو از قورباغه و مارمولک تشخیص نمی ده و این همه ادعا داره! باز خوبه با آدم فضایی اشتباهش نگرفته.
و چون این موجود بی نهایت زیباست، یک سلفی از نزدیک:
راستی! زندگی عزیزم... تقدیر شومم... ای قضا، ای قدر! باشمام... نمی ذارم هیچ کدومتون امسالم رو خراب کنین. من همیشه خندان خواهم بود که بدیهتا با توجه به عکس زیر بر همگان واضح و مبرهن است.