اوّلیا شلخته...
دومیا شلخته...
سومیا شلخته...
چارمیا شلخته...
پنجمیا شلخته...
شیشمیا شلخته...
هفتمیا شلخته...
هشتمیا شلخته...
نهمیا شلخته...
دهمیا شلخته...
یازدهمیا شلخته...
دوازدهمیا شلخته...
کنکوریا شلخته...
ترم یکیا شلخته...
ترم دوئیا شلخته...
ترم سه ایا شلخته...
ترم چاریا،
بله،
هنوزم شلخته...
شلخته به گور.
شلخته به ابد.
کابل کوفتی پیدا شو تو رو جون هرکی که دوست داری... خوابم می آد.
چرا این قدر بدبخت؟ واقعا چرا؟
+ یه چیزی بنویسم دلتون بسوزه واسم: اگه پست قبلی رو خونده باشید فهمیدین که چه قدر آشفته هستم سر نمره هام این اواخر چون خیلی حساسن این ترم و با کمترین گندی از دانشگاه شوت می شم بیرون بی تعارف.حالا نقطه ی عطف. یکی از نمره هام یکککککککک هفتههههههههههه س که اومده نتایجش. یک هفته ی تمام. هفت روز و هفت شب. و من اینقدر که دوست و رفیق ندارم و تنهام تو این دانشگاه جدید که تازه الآن فهمیدم. و آره. جزو نمره خفنا شدم. هر چند که فکر می کردم ریدم توش. و خنده دارش اینه که اگه اینو می دونستم نمره ی امتحان بعدیم کم کمش دو سه تا می اومد بالا تر طبق همون قانون قطار قطار قطار هو هو چی چی پشت سر هم.
غریب کی بودی تو کیلگ؟ بی رفیق کی بودی تو؟ لال کی بودی تو؟ خرزوخان کدوم کلاس بودی؟ اه.