آدامس

هر آدمی برای شناخت آدمای دور و برش روش های خاص خودش رو داره.

برای دسته بندیشون.

برای اینکه خوب ها و بدها ی تخته سیاه ذهنش رو کامل کنه.

برای اینکه به مغزش بفهمونه از این به بعد که فلانی رو دیدم تو باید هیجان زده بشی و قند تو دلت آب کنن...

یا اون یکی رو که دیدم باید با نزدیک ترین شاتگان دور و برم دستور پاچوندن مغز طرف رو به در و دیوارصادر کنی...

من امّا یه روش نسبتا عجیب دارم واسه آدمای دور و برم.

یا در نگاه اوّل بدون فکر یکی رو می ندازم تو پشته ی خوب ها...

یا در نگاه اوّل بدون فکر یکی رو می ندازم تو پشته ی بد ها...

طرف تو هر پشته ای که بیفته، یا به خوب بودن و بد بودنش هم چنان ادامه می ده، یا قضیه به جایی می رسه من نسبت به انتخاب اولیّه م شک می کنم.

اون وقته که یکتا سوال زیر مشخص می کنه من باید ذهنیتم رو نسبت به اون آدم خاص عوض کنم یا نه:

-هی فلانی! می خوام آدامس بخرم. به نظرت کدوم آدامس خوبه؟

-اوّل باید بگی واسه چی می خوای آدامس بجوی؟

*اگه می خوای خود آزاری کنی باید orbit نعنایی بخری که تا دو ساعت مثل اژدها از دماغ و دهنت آتیش بیاد بیرون. مثل وقتایی که یه امتحانی رو افتادی و می خوای خودت رو تنبیه کنی... تهشم نمی فهمی از کدوم راه کمتر دردت میاد نفس بکشی: دهان یا دماغ؟! و احتمالا از تنگ نفس می میری و آخرین تنبیه عمرت خواهد بود.

*اگه می خوای دهنت خوش بو بشه باید شیک نعنایی بخری. مثل وقتایی که از خواب بیدار شدی و می خوای بری دانشگاه و دهنت بوی موش مُرده گرفته و حس مسواک زدن هم نیست.

*اگه می خوای از مزه ی آدامس لذت ببری باید trident بخری. این آدامس ها به قدری خوش مزه اند که دلت نمی آد بجویشون  و مایلی سریع تر قورتشون بدی.

*اگه می خوای پز بیای که بچه پولداری بازم باید trident بخری و این دفعه به دوستات تعارفش کنی. این آدامس ها به شدت گرونن و کسی که تعارفشون می کنه غمی از مال دنیا نداره.

*اگه می خوای آدامست رو باد کنی و بترکونی، باید آدامس خرسی بخری. البته آدامس خرسی ها اولش صاحبانشون رو با مزه ی خوبشون فریب می دن که به محض تموم شدن اون مزه ی خوب تُف بشن بیرون. ولی تو نباید گول بخوری. آدامس خرسی که که مزه ش تموم شده بهترین آدامس بادکنکی دنیا رو می سازه.

*اگه می خوای آدامست رو باد کنی طوری که به اندازه ی یه بادکنک گنده جلو ی صورتت بشه و تهش بعد از ترکیدن پخش شه بین موها و ابروهات، باید سه تا آدامس خرسی بخری. یادت باشه: سه تا! نه بیشتر نه کمتر...

*اگه می خوای با آدامست کش درست کنی و هی از دهنت بکشیش بیرون و امتحانش کنی که چه قدر کش می آد، باید آدامس موزی بخری. هر چی بیشتر از اون پنج تیکه آدامس موزی بخوری، کش شما با دوام تر و الاستیک تر خواهد بود. می تونید به عنوان تیر و کمان ازش استفاده کنید حتی. این گونه آدامس ها بعد از خشک شدن بهترین چسب های دنیا هستن. برای چسبوندن زیر دسته ی صندلی تکی دانشگاه هم به شدت پیشنهاد می شن. یه یادگاری تمام عیار همیشگی برای هم دانشگاهی هاتون.

*اگه می خوای از لای دندونات ریز ریز آدامس بترکونی، باید یه نصفه ت  trident بخری با یه نصفه آدامس خرسی. این دو تا رو با هم می چپونی تو دهنت و تمام. این حباب های ریز هستند که از لای دندون شما می ترکن و صداشون می ره رو نرو هر آدمی که کنار شماست. از طرفی چون حباب های آدامسی ایجاد شده در این قسمت کوچک اند کسی نمی فهمه که شما راه اندازنده ی این جنگ روانی هستید. و البته  این آیتم برای کسانی پیشنهاد می شه که فاصله ی بین دندون هاشون تا حد نسبتا قابل قبولی زیاد هست. متاسفانه چفت دندونی ها از این نعمت بزرگ محروم اند.

 آدمی که نتونه پاسخی مشابه پاسخ بالا به من بده بازنده ست و می ره تو گروه بد ها. احتمالا هم تا آخر عمرم باش قطع رابطه می کنم. :-"

یعنی که چی؟ این همه زندگی کرده باشی و ندونی آدامسسس داریم تا آدامسسسس؟! ندونی که آدامس ها هم مثل آدما شخصیت های خاص خودشون رو دارن؟ هر آدامسی رو که نباید به هر کسی پیشنهاد کنی!!! :{

نکنه شما هم نمی دونستین؟ نچ نچ نچ!!! :|

پس از خوندن این متن شما یک و نیم واحد آدامس شناسی پاس کرده اید. تبریک می گوییم.