شعر جدول تناوبی

ایزوفاگوس جدول تناوبی گرفته بود دستش، 

داشتم یادش می دادم و کف می کرد از اینکه چه جوری حفظم.

دلم تنگ شد واسه شعر ها. خوش می گذشت خوندنشون.

گفتم براتون بنویسم:

هلینا کرباسی فر،

بگو مجید کچله سربازی رفته،

اسکاتی ول کن کرّه ی منو فرار کنی سوزوندمت،

بگو الو جواد اینجا تیمارستانه،

کسی گریه نمی کنه سر بی پولی،

ننه پرید آسمون سیبو بیگیره،

استاد سکته کرد ترکید پوکید،

فکلی برو ایران استاتین،

هی نق نق نکن، عر عر نکن، کر کر نکن، زر زر نکن، رو نالدو!

از همه ی اینا، ما بیشتر از همه با جواد تیمارستانه مسخره بازی در می آوردیم.

فکلی برو ایران هم قدیمی ترینشه که مال هالوژن هاست و یک سال از الآن ایزوفاگوس کوچیک تر بودم که محشر ترین معلم شیمی عمرم یادمون دادش.

من خودم یکی رونالدو رو دوست داشتم و می زدیم تو دهن رئالیا باهاش،

یکی هم اسکاتی رو. تهدید توش خیلی خفن بود...

ننه رو همچنین. :))) اصلا هر کدومشون یه دنیا هستن!

ما با اینا بزرگ شدیم.

انتظار زیادیه که دنیا به این بی رحمی رو از پهنا بکنند تو حلقوم کسی که با همچین شعر هایی طی می کرده اون دوران رو.

یعنی تا دبیرستان همه چی رنگ و وارنگه، یهو می آی بیرون می بینی انگار وسط یک جنگ بمب خورده بودی و تمام این مدت گوشاتو گرفته بودن. 

تقدیم به شما دوستان من که در عمیق ترین شعر ها سهیمید.

این واقعا شعر عمیقی بود برام.