یه مِم (meme - تو فارسی معادل نداره؟ بگیم لطیفه؟) دیدم، دلم رو برد.
نوشته بود:
تعداد سیو های لوئیس سوارز در جام جهانی ۲۰۱۰ -----> یک عدد
تعداد سیو های داوید دخه عا در جام جهانی ۲۰۱۸ -----> یک عدد
ینی مهارت یه فروارد تو دفاع از دروازه با مهارت های دروازه بانی دخیا برابری می کنه.
اون موقع که کار اسپانیا کشید به پنالتی، دیگه می دونستم حذفه. نشستم فقط آخرین لحظه های حضور تو جامشون رو نگاه کردم و بیشتر از همه تصویر اینیستا رو تو ذهنم ثبت کردم. خصوصا سر پنالتی آخر که دوربین زوم کرد روش و دلش رو نداشت... پشت کرده بود به دروازه. خیلی تلخ بود.
دو تا بازی رو هنوز نتونستم هیچی بنویسم ازش. اولی شبی که اسپانیا حذف شد و دومی شبی که آلمان حذف شد.
و فکر نکنم بشه هم نوشت.
خصوصا از شبی که آلمان حذف شد و کلوزه رو نیمکت تماشاچی ها بود.
می بینی؟ مهم ها از دست می رن و خشک می شن، شاخ و برگ ها جون می گیرن.