آن قدر حالت تو قوطی باشد که والیبال نیمه نهایی ایران برایت بی معنی باشد و ناخواستنی.
آن قدر که حتی نتیجه اش هم برایت مهم نباشد.
برای تویی که سرت درد می کرد برای این چیز ها.
و تهش از جمله ی "آمریکا چی کارش می کنه؟ سوراخ سوراخش می کنه..." بفهمی که والیبال هم امید نشد.