زیبایید اما تو خالی، برایتان نمی شود مرد

داشتم فکر می کردم بیام خطاب به البالو خشکه ی بسته بندی پاستوریزه طوری که شش ماه تو خونه مون بود و امروز تصمیم گرفتم بخورمش این جمله رو بنویسم. که اخ هیچی البالو خشکه هایی که خودمون به خصوص مامان بزرگم درست می کنیم نمی شه! خوردم. مزه نمی داد. ده دوازده شونزده تا خوردم. واقعا مزه نمی داد. انگار آب می خوردم. بهش گفتم البالو پلاستیکی. 

بعد مامانم خورد گفت عح شوره!

و اونجا بود که فهمیدم کرونا حس بویایی چشایی م رو از کار انداخته. احتمالا خیلی وقته ولی تا الان نفهمیده بودم. خب من خیلی هم از بویایی چشایی ام استفاده ی خاصی نمی کردم. 

دیگه همه چی مثل همه. البالو خشکه با خیارشور. عطر لالیک با استامبولی. همه چی مثل همه. نوتر نوتر.

انگاری زندگی این طوری قشنگ تره. احساس های اضافه.