اخرین کشیک اولین ماژور دنیا

صدای منو می شنوید از کالیفرنیا امریکا، اخرین کشیک ماژور دنیا.

دلم تنگ خواهد شد.

اتاق خالیه و یکی هست تو اتاق که خودش نیست و اهنگ پست قبلی بنده با صدای ارام در فضای دارک تاریک که مورد علاقه ی بنده هست پخش می شه.

رزیدنت سال دو  کاریم نداره چون مریض کرونا کم شده و تا الان کسی تماسی نگرفته.

و دارم یه دی اف اس قوی می زنم روی زندگی تابستونم. به گذشته ها فکر می کنم...

خیلی دلم تنگ می شه واسشون. رزیدنتا و استادام. اون قدری که اگه جدی بشم گریه ام می گیره. ولی اصلا دلم برای گروه گند و گهی که داشتم تو این ماژور تنگ نمی شه.

خیلی چیزا دستم اومد تو این یک فصل. اینکه یه سری چیزا فقط از دور قشنگه.

درست مثل اتحاد tnt سرور اسپید تراوین. احتمالا الان همه رشک گروه ما رو می برن اینقدر از دور قشنگیم. هاه.

و واقعا خوشحالم بابت روزایی مثل امروز که دوست لعنتی ام با من کشیک نیست که با اخلاق تخمی فضایی اش مغزم رو به فاک بده. یه زمانی اینقدر محو رفاقت بودم یه سری چیزا رو نمی فهمیدم. الان حس رهایی دارم وقتی که تنها کشیکم. یکی از عوضی  تر های گروه  هم که مسبب اول جدایی من از دوستم بود، اتاق بغلی کشیکه و کشیکش اورژانسه برای همین بیایید دعا کنیم امشب اورژانس بیمارستان بترکه و به دو قطعه ی مساوی تقسیم بشه دوستمون. آمییییین.

زیبا دارم به پایان می برم. بسیار زیبا و در ارامش اولین ماژور من ققنوس وار می میرد...

و کلا جسمم اینجاست، روحم که پیش مرغه ست.