شام غریبانم، قرآن به سر گیرانم

دیدید لغو نشد؟

این مدت کلی خودم رو لوس کردم واسه ملت... علاوه بر شما، دوستان پشت صحنه هم ارامش نسبی به من دادند. یکی از دوستام که انترنمون بود و الان تموم کرده، بهم گفت ببین همه ی این بچه های سوریه و لبنان قبول می شن پره رو! کسی رو دیدم نمی دونسته gfr حتی یعنی چی ولی قبول شده. تو چرا قبول نشی آخه؟

یه دوست دیگه هم دارم ادبیات هست رشته اش، اینقدر برای من شعر های زیبای حال خوب کن فرستاد این ادیب،

الان با وجودی که وضعم هنوز قرمزه ولی ارامش بیش از حدی دارم که نگرانم کرده،

نهایتا آرزو می کنم: ای کاش همه ی درس های فردا مثل روان پزشکی باشند.

تنها درسی بود که من حس می کردم مثل ریاضی فیزیک دبیرستانه، خوندن نمی خواد با یکم فکر کردن و تحلیل هم صد می زنی.

الانم واسه اولین بار لاش رو باز کردم دیدم واقعا همه چی ش رو بلدم. خیلی بد شد که تصمیم گرفتم در اینده روان پزشکی رو انتخاب نکنم دیگه. چون انگار فقط همین یک درس رو فهمیدم تو این سه سال. 

ارزو می کنم، فردا همه ی درس ها برای من روان پزشکی باشند.

و ایشالا فارما و  ent و قلب و خون و اپید و باقی ای که نخوندم اتیش بگیره سوالاش به جاش سوال روان پزشکی بیاد!

واقعا دعام کنیدا، شوخی موخی ندارم حالم خراااااابه.