شرط می بندم تا حالا هیچ کدومتون آبراهام لینکلن رو درست و آدمیزادانه تلفظ نکردید و "ل" ش رو می خوردید.
یه درصد فرض کن من فامیلم لینکلن بود. زمین و زمان رو به هم می دوختم که با این حجم وسواس:
+ موقع مصاحبه: بنویسید لینکلن. لام داره وسطش. بنویسید لینکلللللللن. ولی وقتی تلفظ می کنند لام می افته. لینکن نیستم.
+ پشت میکروفون: من لینکلنم! لینکلللن. یادتون نره با لام تلفظ کنید وقتی می خواهید صدا بزنید.
+ تو کارگروهی: بچه ها صفحه ی اسم اعضای گروه پاورپوینت رو کی درست می کنه؟ لینکللللن ها. لینکلن.
+ سر کلاس: -لینکن حاضره؟ -استاد لینکللللللن! لینکلللللن حاضرم.
تفاوتش با فامیل الآنم اینه که لینکلن رو حتی خودم هم آدمیزادانه نمی تونم تلفظ کنم. نمی چرخه در دهان. باز مرحبا به فامیل صعب العبور خودمون.
فامیل منم دقیقا همینطوریه
یعنی وسطش یه د داره که بدلیل صعب العبور بودن فامیل خودمم وقتی میخوام تلفظ کنم باد میفته تو دهنم و د رو ذ تلفظ میکنم :)))
یا خدا،
مزوزوئیک ظهور کرده!
تو همون امیر کوچیکمونی که رفت دانشگا سرش گرم شد دیگه ننوشت؟
زنده ای بشر؟ چه خبرا.