Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

درباره من

کیلگارا هستم... نویسنده ی ناخواسته ی این وبلاگ ناخواسته... _گاهی اوقات حس می کنم زندگی هم منو تو مسیر های ناخواسته ی زیادی گذاشته... طوری که نمی دونم به کدوم راه برم!_ راستی، وبلاگ منه، حرف های منه، و دیدگاه های من. از شیر مرغ می نویسم تا جون آدمیزاد. به هر حال یه وب ناخواسته موضوع خاصّی نخواهد داشت. Kilgharrah. I would not have summoned you If there was any other choice... mnemailnadaram@protonmail.com ادامه...

نظرسنجی

جهت تست برنامه نظر سنجی؛ فعلا یه سوال دم دستی ولی عمیق: چیزی که شما در عمق وجودتون هستید، برای جامعه تو ذوق زننده س. چی می کنید؟

هر جور عشقم می کشه تو جامعه رفتار می کنم بدون ترس از قضاوت شدن.
گور پدر خودم و خواسته هام، وجهه ی اجتماعی م رو خراب نمی کنم.
جامعه رو عوض می کنم. می رم جایی که بتونن تحمّلم کنن.
حذف مسئله. ای کاش اصلا نبودم که بخوام رو همچین چیزی فکر کنم.
راه حلّ خلاقانه ی خودم که تو نظرات اعلامش می کنم...

آمار : 784337 بازدید Powered by Blogsky

برداشت شما از این پست به مغز خودتان مربوط است

آره می دونم.

Kilgharrah جمعه 23 آذر 1397 ساعت 00:24

نظرات 2 + ارسال نظر

شن های ساحل جمعه 23 آذر 1397 ساعت 01:47

جالب بود انسان در چرخ دنده زمان ^_^
یاد فیلم روشنایی های شهر چارلی چاپلین افتادم اگه حوصله فیلم قدیمی داری ببینش جاابه

روشنایی های شهر رو ندیدم و دوست دارم ببینم، ولی اگه بخواییم چرخ دنده ببینیمش، عصر جدیدش هم یه صحنه داره نسبتا شبیه همینه.
من خیلی عصر جدیدو دوست دارم. *-* جزو فیلم هایی ه که خوابم نبرده اصلا توش با وجودی که طولانی هم هست. یعنی پای هری پاتر خوابم برده حتی، ولی پای این، نه!

شن های ساحل جمعه 23 آذر 1397 ساعت 02:09

اره عصر جدیدشم جالب بودفقط اگه درست یادم باشه یه قسمت سخنرانی داشت که خوابم گرفت در کل فیلم های چاپلین خیلی خوبه من اون قسمتی که توی یکی از فیلم هاش از گرسنگی چکمه شو می پزه میخوره خیلی دوست داشتم