آقا من دارم این سریال رو دوره می کنم امسال.
ضمن اینکه مرسی از شبکه نسیم خصوصا ساعت ده شبش هر چند کیفیت افتضاحه و ناموسا فکر می کردم تو خود پخش صدا و سیما کیفیت های بهتری از فیلم های قدیمی موجود باشه.
از اون جایی که یکی از سریال های محبوب نوجوانی م بوده ترجیحا یک بخش براش توی وبلاگ درست کردم تا هی درباره ش حرف که نه، فک بزنم رسما.
شدیدا هیجان زده می شم این آتش نشان ها رو که می بینم چون بچه تر که بودم دوست داشتم آتش نشان شم و یکی دو سال بعدش این سریال ساخته شد و دقیقا خودمو جای این ها می بینم. هنوز هم. یعنی هنوز از فکر کردن بهش دست نکشیدم. تا روزی که بیست و پنج سالم بشه. شایدم شد یه روز...
خلاصه دیگه فضای مفت که به آدم بدن همین می شه. واسه هر چیزی که دم دستش بیاد یه بخش ایجاد می کنه.
تحویل بگیر اوری تینگ.
اولین سریالی هم که اینجوری ازش می نویسم (تحت جو) ایرانیه، که نگید طرف غرب زده بود.
امشب قسمت نهمش پخش شد.
فعلا اینو می گم که جا موندم ازش به خاطر این مراسم چند روزه. الآن نفهمیدم بذرافشان چه جور مافوقش رو راضی کرد که بذارن کارآموز شه با قلب مریضش.
امشبم قراره بشینم این چند قسمتی که جا موندم رو ببینم.
خیلی هم ناراحتم که آهنگاش رو پخش نمی کنند،
نصف خاطره هاش مال شعر مولاناش بود بابا.
وندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو...
اگه پیدا کردم می ذارم واستون.
مختار دیدن من حق نداری مسخره کنیاااا
بدبختانه یک قسمت از مختارنامه رو ندیدم حتی، چرا باید مسخره کنم ذهنیتم خنثی ست نسبت بهش. صرفا می دونم یک سریال خیلی طولانی تاریخیه.