ببار بر کانال کولر، بیشتر ببار

خب،

رگباری درس خوندن توام با صدای چالاپ چولوپ قطره های آب  که می افتن روی کانال کولر،

یکی از لیدوکائین های طبیعی ای ه که من سال ها پیش کشفش کردم ولی نمی دونم چرا هنوز ازش فرار می کنم.

شاید به خاطر این که وقتی میشینم پاش و شروع می شه، دیگه نمی تونم ول کنم و بکَنَم. یه حالت غریبی به وجود می آد که بهم می گه ما باید تا آخر دنیا زیر همین کانال کولر بشینیم کیلگ. تا آخر دنیا هم کافی نیست حتّی...

خب واقعا بدجور بی حس می کنه لامصب.