Everything but Nothing
#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#Everything but Nothing
#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#درباره من
کیلگارا هستم...
نویسنده ی ناخواسته ی این وبلاگ ناخواسته...
_گاهی اوقات حس می کنم زندگی هم منو تو مسیر های ناخواسته ی زیادی گذاشته... طوری که نمی دونم به کدوم راه برم!_
راستی، وبلاگ منه، حرف های منه، و دیدگاه های من. از شیر مرغ می نویسم تا جون آدمیزاد. به هر حال یه وب ناخواسته موضوع خاصّی نخواهد داشت.
Kilgharrah. I would not have summoned you
If there was any other choice...
mnemailnadaram@protonmail.com
ادامه...
نظرسنجی
پیوندها
ابر برجسب
زمستان اوّلین جقل دون جغل دون و شعر یکتا ارام بخش جانان انتخابات دانشگاه خواب خندوانه کنکور شعر 9696 مرگ جام جهانی ۲۰۱۸ FIFA World Cup 2018برگهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- اردیبهشت 1403 2
- شهریور 1402 1
- اردیبهشت 1401 1
- بهمن 1400 8
- دی 1400 23
- آذر 1400 32
- آبان 1400 25
- مهر 1400 20
- شهریور 1400 32
- مرداد 1400 21
- تیر 1400 24
- خرداد 1400 18
- اردیبهشت 1400 27
- فروردین 1400 1
- اسفند 1399 12
- بهمن 1399 18
- دی 1399 15
- آذر 1399 14
- آبان 1399 29
- مهر 1399 40
- شهریور 1399 31
- مرداد 1399 42
- تیر 1399 30
- خرداد 1399 1
- دی 1398 14
- آذر 1398 36
- آبان 1398 61
- مهر 1398 42
- شهریور 1398 11
- مرداد 1398 20
- تیر 1398 7
- خرداد 1398 20
- اردیبهشت 1398 22
- فروردین 1398 25
- اسفند 1397 27
- بهمن 1397 57
- دی 1397 52
- آذر 1397 41
- آبان 1397 24
- مهر 1397 28
- شهریور 1397 36
- مرداد 1397 23
- تیر 1397 114
- خرداد 1397 44
- اردیبهشت 1397 18
- فروردین 1397 12
- اسفند 1396 63
- بهمن 1396 193
- دی 1396 48
- آذر 1396 77
- آبان 1396 35
- مهر 1396 58
- شهریور 1396 45
- مرداد 1396 42
- تیر 1396 38
- خرداد 1396 20
- اردیبهشت 1396 20
- فروردین 1396 11
- اسفند 1395 13
- بهمن 1395 13
- دی 1395 12
- آذر 1395 7
- آبان 1395 6
- مهر 1395 7
- شهریور 1395 8
- مرداد 1395 7
- تیر 1395 10
- خرداد 1395 7
- اردیبهشت 1395 8
- فروردین 1395 8
- اسفند 1394 3
- بهمن 1394 6
- دی 1394 6
- آذر 1394 6
- آبان 1394 5
- مهر 1394 9
- شهریور 1394 9
- مرداد 1394 8
- تیر 1394 17
- خرداد 1394 15
- اردیبهشت 1394 20
- فروردین 1394 7
- اسفند 1393 6
- بهمن 1393 3
- دی 1393 4
- آذر 1393 4
- آبان 1393 10
- مهر 1393 13
- شهریور 1393 18
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 9
- خرداد 1393 9
جستجو
The one n only clue to the moon n back
و همیشه راه حلّ م در رابطه با موضوعاتی که هیچ نتونستم هضمشون کنم ، خوابیدن بوده. بی حد و مرز، کش دار.
و اینجوری که پیش می ره، بوی خوابیدن های زیادی به مشامم می رسه.
هیچ وقت خدا مشکل خواب نداشتم تو زندگی م. گاهی با خودم فکر می کنم که بنده خدا شاید چون واقعا دغدغه هات در حد یه گلوله نخ کاموا برای بازی کردن بودن همیشه که دچار بی خوابی نمی شی. چه جوریه که وقتی همه داغونن بی خوابی می کوبه تو کلّه شون ولی تو یکی به جای کل جهان سرت رو تخت می ذاری و راحت می ری تا تهش؟ به حدّ کافی داغون نیستی لابد.
علی ایّ حال (یه عمره دارم برنامه می چینم این عبارت رو زیر پوستی تو یکی از پست هام بنویسم... هو هو...) الآنم می خوام سرم رو بذارم تخت، فقط برم تا تهش.
دغدغه م و علّت شتابزدگی م برای خوابیدن رو نمی نویسم. چون دیگه حسّش نیست... نوشتنش سخته و انرژی زیاد تر از چیزی که الآن ته باتری م دارم رو می طلبه... و مسخره س... و... دلتون رو می گیرید تا ابدالدّهر می خندید اگه بفهمید چه قدر بی اهمیّت و پیش پا افتاده س برای همه تون... و سه نقطه... و سه نقطه... و سه نقطه...
ولی خب می تونم در این حد بنویسم که واقعا هیچ ایده ای ندارم زبونی که شما آدما باهاش برنامه نویسی شدید چیه؟ همینم نمی تونم بگم؟
آدما! ارتباط برقرار کردن باهاتون خیلی سخته برام. خیلی نمی تونم. هیچ کدوم الگوریتم مشخّص ندارید... و من همین جوریش بدون در نظر گرفتن این فاکتور، تو ارتباط برقرار کردن شاز می زنم و دور خودم مثل اجی مجی لاترجی ها می چرخم.
شاید... یه درصد... خدا قطب شمال رو فقط برای شخص من آفریده باشه. به دور از هر گونه ی مشابه خودم... خالی از سکنه... تا آخر عمر... بین کوه های یخی... و زمین سپید خشک... بپلکم و شاید اونجاست که می تونم... یکم کمتر بخوابم. البتّه اگه قبل از اون خود سرمای منطقه منو به یه خواب ابدی نکشونه.
بعله.
می بینم ک... یکی داره از وبلاگشم کنده می شه حتّی کیلگ.
ببین هنوز اون گزینه ی بیا بریم بمیریم روی میزه.. زندگی خداییش به تحمل این حجم اعصاب خردی نمیارزه. حالا چه مهم چه پیش پا افتاده..
.
.
الآن داشتم یه شعر از سعدی می خوندم، نوشته:
سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی
به عمل کار بر آید به سخن دانی نیست
حس می کنم در جواب این کامنت می شه بیارمش.
مردش نیستیم وژدانا. حرف می زنیم صرفا. تو رو که نمی دونم ولی واقعا خودم نمی دونم چه جوری برم بمیرم. خود مرگ اون قدر برام ترسناکه ک...به خودم می گم ولش کن بذار همین جوری آرام و تدریجی ذرّه ذرّه به فاک برم ولی زنده باشم.
تنها نیستی کیلگ منم در همچین مواقعی میخوابم اونم یه خواب سنگین و عمیق!
جمله اخر پست رو جدی نگیریم :-\
جدّی؟
خوب پس خوبه، حرکت غریبی نیست می تونه تو بقیه هم وجود داشته باشه. :)))))
جمله ی آخر پست رو خودم هم دارم سعی می کنم جدّی نگیرم و پرتش کنم بیرون از ذهنم.
منم دلم میخواد بگیرم بخوابم نه ادم هارو می فهمم نه سیستم کار دنیارو.از صبح درگیرم برق خونه ترکیده اداره برق میگه از ما نیست برقکار اومده میگه از اداره برق. مملکت گل و بلبلی داریم والا فقط اپلای بگیر برو راحت شی.دیشبم همسایه 12 شب تا 6 صبح مداحی گذاشت بود بجای منم بخواب
عه. دلم تنگ شده بود برای کامنت هات. داشتم کم کم نگران می شدم بلایی سرت اومده باشه که اسمت رو دیگه تو فیلد نظرات نمی بینم.
ببین از باگ های اجتماعی دور و برم بخوام بنویسم که وبلاگم خیلی سریع پر میشه. می دونم اینایی که گفتی خیلی بسیار رو اعصابه، ولی می تونست خیلی بد تر از این باشه. مثال هم نمی زنم که نشم مصداق بارز این جکه که می گه پیش هر ایرانی ای بری غر بزنی و گله کنی، شروع می کنه و تا بهت ثابت نکنه از تو بدبخت تره ول نمی کنه. [با ذره بین دنبال نیمه ی پر لیوان...]
خوب شد مثال نزدی:))))))...ممنون نه نگران نباش من بعضی وقتا اعصاب برام نمی مون از دست زندگی و یه مقدار زودرنج و بدبین میشم این زمان ها سعی می کنم بیشتر ساکت باشم که نزنم اعصاب دیگران هم خط خطی کنم چون بعدش خیلی پشیمون میشم البته روش من درست نیست ولی خب عادت های قدیمی تغییرشون سخت تره.
اینجارو می خوندم:).
این ارتباطات مجازی لبه ی شمشیره. بگیر نگیر داره.
از یه طرف شدید وابسته ت می کنه جوری که خودت هم حالیت نباشه، از یه طرف تو بود و نبود سیم مودم خلاصه می شه.
نه خوبه خودشناسیت خوبه. من از تو بدترم...فک کن یه جام درد میگیره آسمون زمینو میبافم به هم....حجم جون دوستی رو دریاب
بعله. :)))))
در مورد تو نیازی به گفتن نیست. پست های دندون پزشکی ت با آدم حرف می زنه خودش.
قربونه فهم و شعورت دوستم :)))
:-"
یا فهیمُ الفُهَما.
بعضی وقت ها هم فقط بهتر با خوشبینی کامل بری جلو ارتباط برقرار کنی به خودت اجازه یکم روابط اجتماعی بده مثل همون همکلاسی های دانشگاه برو جلو حرف بزن خوش میگذره ها.مجازی رو اره حق میدم ریسکش زیاد پس باید یاد بگیری وابسته نشی توی این مورد من خیلی فرق دارم با مردم کلا راحت ترم البته به سن تو بودم دقیقا همین برخوردها و طرز تفکر تورو داشتم ولی وقتی کم کم فکر کردم هیچکس کامل نیست هممون انسانیم می تونیم اشتباه کنیم ایراد داشته باشیم دیگه زیاد از کسی ناراحت نشدم میشه یاد گرفت کمی بقیه رو دوست داشت یه مقداری بستگی به دیدت به دنیا داره
البتّه بحث به خودم اجازه دادن نیست، فکر کنم می دونی دیگه. :))))
بحث ناتوانیه که اگه بخوام درباره ش بازم توضیح بدم خیلی حرفای تکراری زدم. واقعا دارم سعی می کنم با آدم ها رو در رو ارتباط برقرار کنم، ولی خیلی نمی شه. اکثرا حس اضافه بودن و بلد نبودن و مزاحم بودن بهم دست می ده.
و به قول محسن یگانه وای ازین وابستگی. جدّی گفتنش خیلی راحته، ولی به خودت می آی و می بینی به یه جزئیات کوچیکی وابسته شدی که اگه هر کدوم کوچک ترین تغییری کنن حسابی کلافه می شی.
بگم خنده ت می گیره، من با خودم جنگ روانی دارم هر وقت می بینم یکی از وبلاگ هایی که دنبال می کردم غیر فعّال یا از دسترس خارج شده. ولی به صاحابش نمی گم که چون می دونم مشکلش از خودمه و خودم هم باید این جنگ اعصاب ر و تنهایی تحمّل کنم تا بالاخره شاید یه روزی درست شم. شایدم هیچ وقت درست نشم...
یعنی واقعا نمی دونم اینایی که داریم روشون بحث می کنیم یه سری ویژگی رفتاری اند، که واقعا به سختی می شه تغییرشون داد. وابسته نشدن، کمال گرای مطلق نبودن، فرصت دادن به بقیه و این جور مقوله ها که هیچ کدومش رو بدبختانه من ندارم. و هنوز راهش رو یاد نگرفتم که تو خودم ایجادش کنم... و شاید تا آخر عمر هم یاد نگیرم...