Everything but Nothing
#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#Everything but Nothing
#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#درباره من
کیلگارا هستم...
نویسنده ی ناخواسته ی این وبلاگ ناخواسته...
_گاهی اوقات حس می کنم زندگی هم منو تو مسیر های ناخواسته ی زیادی گذاشته... طوری که نمی دونم به کدوم راه برم!_
راستی، وبلاگ منه، حرف های منه، و دیدگاه های من. از شیر مرغ می نویسم تا جون آدمیزاد. به هر حال یه وب ناخواسته موضوع خاصّی نخواهد داشت.
Kilgharrah. I would not have summoned you
If there was any other choice...
mnemailnadaram@protonmail.com
ادامه...
نظرسنجی
پیوندها
ابر برجسب
زمستان اوّلین جقل دون جغل دون و شعر یکتا ارام بخش جانان انتخابات دانشگاه خواب خندوانه کنکور شعر 9696 مرگ جام جهانی ۲۰۱۸ FIFA World Cup 2018برگهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- اردیبهشت 1403 2
- شهریور 1402 1
- اردیبهشت 1401 1
- بهمن 1400 8
- دی 1400 23
- آذر 1400 32
- آبان 1400 25
- مهر 1400 20
- شهریور 1400 32
- مرداد 1400 21
- تیر 1400 24
- خرداد 1400 18
- اردیبهشت 1400 27
- فروردین 1400 1
- اسفند 1399 12
- بهمن 1399 18
- دی 1399 15
- آذر 1399 14
- آبان 1399 29
- مهر 1399 40
- شهریور 1399 31
- مرداد 1399 42
- تیر 1399 30
- خرداد 1399 1
- دی 1398 14
- آذر 1398 36
- آبان 1398 61
- مهر 1398 42
- شهریور 1398 11
- مرداد 1398 20
- تیر 1398 7
- خرداد 1398 20
- اردیبهشت 1398 22
- فروردین 1398 25
- اسفند 1397 27
- بهمن 1397 57
- دی 1397 52
- آذر 1397 41
- آبان 1397 24
- مهر 1397 28
- شهریور 1397 36
- مرداد 1397 23
- تیر 1397 114
- خرداد 1397 44
- اردیبهشت 1397 18
- فروردین 1397 12
- اسفند 1396 63
- بهمن 1396 193
- دی 1396 48
- آذر 1396 77
- آبان 1396 35
- مهر 1396 58
- شهریور 1396 45
- مرداد 1396 42
- تیر 1396 38
- خرداد 1396 20
- اردیبهشت 1396 20
- فروردین 1396 11
- اسفند 1395 13
- بهمن 1395 13
- دی 1395 12
- آذر 1395 7
- آبان 1395 6
- مهر 1395 7
- شهریور 1395 8
- مرداد 1395 7
- تیر 1395 10
- خرداد 1395 7
- اردیبهشت 1395 8
- فروردین 1395 8
- اسفند 1394 3
- بهمن 1394 6
- دی 1394 6
- آذر 1394 6
- آبان 1394 5
- مهر 1394 9
- شهریور 1394 9
- مرداد 1394 8
- تیر 1394 17
- خرداد 1394 15
- اردیبهشت 1394 20
- فروردین 1394 7
- اسفند 1393 6
- بهمن 1393 3
- دی 1393 4
- آذر 1393 4
- آبان 1393 10
- مهر 1393 13
- شهریور 1393 18
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 9
- خرداد 1393 9
جستجو
قطع امید
در راستای پست قبلی.
من نمیرم این همه درس بخونم که بشم روپوش سفیدی که تهش تنها کاری که از دستم بر میاد قطع امید باشه. حداقل دکتری می شم که نیازی به امید و قطع امید نداشته باشه رشته ش! مثلا دکتر پوستی چیزی. که اونم اصلا برام جذاب نیست. در نتیجه احتمالا کلا دکتر نمی شم...
قطع امید در طبع مثبت گرای من نمی گنجه. بفهمین...
یه ذره خلاقیت ندارین!!!
خب پیوند قلبی...
قلب مصنوعی ای...
آئورت ترمیم شده ای...
یه دستگاهی که مریض رو بهش وصل کنین...
یا آئورتش رو به جای سه شاخه بکنین دو شاخه...
حداقل فلج بشه بهتر از اینه که بمیره!
واقعا که بی عرضگی ه!
یه کامپیوتر وقتی خراب می شه و کلا مرده به حساب میاد بک آپ رو می دیم بهش... می شه مثل روز اول!
ار همون اولش می دونستم باید مهندسی نرم افزار بخونم.
اون وقت شما بی عرضه ها...
بلدین قطع امید کنین!
جدا که کار خیلی خوف ی هست. شاخ و خفن در عین حال!
به جراحی مغز و اعصاب فکر کردی؟
خب مغزم یه computer هس دیگه!
کارشون خیلی هیجان انگیز و ظریفه
اما خب خیلیم سخته!
ولی خطر قطع امید بازم وجود داره!
توی این رشته متاسفانه هر قسمتش که بری از این اتفاقا زیاده!
چه بسا خودت با اشتباهت باعث مرگ کسی بشی و بعدا حتی ککت هم نگزه!
اما این مشکل به این حادی و این شدت توی ایران هس توی بقیه کشورا پزشک معالج در برابر مرگ بیمارش مسئوله و باید جواب پس بده!
اما تو ایران راحت ازش میگذرن
واسه خود منم اشتباه فاحش یه پزشک باعث شدش که من واسه یه شکستگی ساده انگشتم دو تا عمل برم!
و حالا یه جای بخیه بزرگ روی انگشتم هس!
پزشک شدن روحیه مسئولیت پذیر میخواد
توی ایران فقط دنبال پولو پرستیژش هستن
ما به کجا میریم؟
خدا داند!!!
اتفاقا زمانی که روز روزکی اومدم تجربی به دو تا رشته فکر کردم و گفتم خب این دو تا رو دوست دارم... شاید بشه که دکتر بشم!
یکیش همین مغز بود. یکی دیگه هم دام پزشکی. شاید خیلی مسخره باشه. ولی من واقعا حیوانات رو دوست دارم. هر چند هم که مسخره م کنن سرش!
در کل هم دوست داشتم پیوند مغز رو اختراع کنم.
که اتفاقا چند روز پیش توی روزنامه خوندم یه مرده داوطلب شده که مغزش رو پیوند بدن!
هر چند از نظر امید و اینا مغز و اعصاب رشته ای ه که مرگ و میرش خیییییییلی بالاست. یعنی در واقع هیچ کس از جراح انتظار نداره مریضش زنده بیاد بیرون! مامانم می گفت مرگ مریضا خیلی واسشون عادیه تو این رشته. و من واقعا پتانسیلش رو ندارم هر روز یه نفر زیر دستم بمیره و دقیقا طبق جمله ت ککم هم نگزه!
داستان شما هم حکایت اون کسایی که می رن دندون پزشکی، دندون سالمشون رو هم می کشن! خرابه هم می مونه سر جاش!
اوهوم!تازه به خاطر این عملای مسخره یه عمل زیبایی هم باید برم!
ولی به قول تو اتاق عمل واقعا جای خفنیه!
دامپزشکی هم باحاله ولی مطمئنم این اون چیزی نیس که والدینت ازت انتظار دارن!
دندون پزشکی تنها جاییه که قطع امید توش به اون شدت وجود نداره و در صوذت وجودش هم میشه مشکل رو به راحتی پول شمردن حل کرد!
رتبه ی بالایی هم میخواد ولی تو پتانسیلشو داری!
واسه جراح مغز شدن باید آدم بزرگ بود و از خیلی اتفاقات مهم مثه مرگ یه آدم سرسری رد شد!
و از نوشته هات معلوم بود که تو هم مثه من از این بزرگ شدنا خوشی نداری
خیلی دل بزرگی داری کیلگ قدرخودتو بدون!
دقیقا مشکلش اینه که تو ایران لعنتی کسی نمی تونه بره دنبال علاقه ش. بره هم بدبخته. مگه این که خیلی علایقش واقع نگرانه باشه یا خیلی خوش شانس باشه. منم دقیقا از ریاضی فیزیک پست شدم به تجربی که بشم پزشکی که همه انتظار دارن. دندون هم چون از همون اول از پزشکی جدا میشه تا زورم نکنه کسی سمتش نمی رم. چون من اصلا هدفی ندارم که چی کار می خوام بکنم! فقط تو فاز بسته نگه داشتن دهن این و اون. واسه همین با انتخاب دندون یهو خیلی مسیر آینده ت مشخص می شه و من برای به این وضوح مشخص شدن راه آینده م آماده نیستم. باز تو پزشکی هنوز فرصت دارم واسه بالا آوردن!
+شما دل گنده تر!!!
با زنان زایمان چطوری؟
شاید اگه مامانم رشته ش این نبود یه امیدی بود!!!
ولی اصلاااااا!
حالا که وضع رشته ش رو می بینم... عمراااا!
:))