Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

نمی دونم چرا واقعا!

علی رغم اینکه اصلا خفن نیستم، یه احساس آرامشی تموم وجودم رو گرفته امسال.

و یه ایمان قوی به اینکه به اون چیزی که حقمه می رسم. حالا آیا اون چیزی که حقمه خوبه که اینقدر خوش خیالم؟ امیدوارم! :|

می دونی چیه؟ حس می کنم تهش پوز همه رو می زنم. بار الها... کمک کن این افکار بیش از وهم و خیال باشد.


" کنکور مثل المپیاد نیست! دیفالتش اینه که هر چقدر پول بدی آش می خوری! "

                                                                                                                 ×غَفی×

حیف. تازه فهمیدم آهنگای مرتضی پاشایی رو چقد می تونستم دوست داشته باشم!

ای کاش زودتر...


# یه امشب جای من باش

جای اونی که چشماش

به در خشک شد ولی عشقش نیومد...


# یه امشب مال من باش

مال مردی که دستاش

به جز دستای تو همراهی نداره...


 آقا اینا رو نخونین مسخره کنین! برین این تِرَک رو از آلبوم "یکی هست" دانلود کنید. ریتمش عاااالیه. معنی ش هم بی خیال. عشق کدوم گوری بود باو؟!


+یکی از بچّه هامون می گفت که مرتضی پاشایی از وقتی سرطان گرفته آهنگ خونده. آدم واقعا در شرایط سخت طلا می شه، نه؟!

نظرات 1 + ارسال نظر
[ بدون نام ] یکشنبه 25 آبان 1393 ساعت 15:11 http://algorithmic.blog.ir

مگه المپیاد هر چقدر پول بدی آش نمی‌خوری؟
الآن فکر کن توی شرایط سختی ببینیم طلا میشی؟

من که کلا خودم تو کار پول ندادن و آش خوردنم. پس نظر من که هیچ! :دی
ولی معلممون می گفت المپیاد الان واقعا بر اساس شایستگی ها انتخاب نمی شه! می گفت یه جوری شده به زور بچه رو المپیادی می کنن. استعداد های واقعی هم کشف نمی شن. هوار تا آدم می شناخت که به اصطلاح لایق طلا بودن ولی حتی مرحله دو هم قبول نشده بودن.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد