Helli born ya harchi,

Bahs ine k En karaE k ina daran mikonan bayad do ruz pish anjam mishod na aln!

Va believe me hamin rustaye noqol ro ham rusie beheshun yad dade,

Xodeshunam rasman daran migan emruz balgard hamun ezafe shode, En yani chi?

Yani age kaC ham zende mimund be xatere das das kardane ina talaf shode,

Va omran k natayeje pezeshki ghanuni e jasada ro bezaran darz kone,

Motmaen bashid az hamin alan, k xabar resani haki az En xahad bud k hame ye sar neshinan ruze avval dar ja koshte shodan.

Mn motmaennam kheiliii az forsat ha ro suzundan,

Va En na arumam  mikone... 

En k hamamun neshestim 0 negah kardim serfan.

Havapeymash atish nagerefte, va tu hamun nazdikaye gholle oftade. 

Tof b sharafe hamatun!

Asn Goore babaye hamashun  sepah... artesh... helal ahmar... harchi. are do rooz pish hava kharab bud k nashod balgard  o pahbad bebarim! Manam poshte gusham maxmalie. 

Goore laqe hamashun.

Heif shodan, 

vaqan moft raftan En shast o shish nafar... moffffffft.

doctor daneshi ham ye sh'er neveshte vase pesarash,

Xundamesh,

Aqa az avval ta axaresh neveshte taha taha taha taha (pesar kuchike),

Bad ye ja k az un yeki pesaresh harf zade (-az Elia pesar bozorgash),

Gofte mn taha ro b dast e Elia 3pordam! Hamin!

Yani mixam begam shoma beyne morde ye bachehatoonam farq mizarin.

Ino emruz neveshtam (yek e esf) vali tu hamun bahman postesh mikonam. Nemixam jelo chasham bawshe...

Va are fingilish neveshtam k xeili dargiresh nashin.

Umadam ye seri zer zadam

Va raftam...

Kash mn gozareshgar budam aghallan!

Dishabam ta sobh xab e rahnamaE ro mididam. OzaE fucked up E has kollan.

Maqzam o b saxti mitunam control konam dg,

Tak tak e mokaleme ha dare dfs zade mishe rush.

Ba vozooh o shafafi@!

.:. Bemirid. Darid mano mikoshid. Zendegi xeili masxaras.

Vaghan ba extelaf dg nemikesham. Delam marg mixad. Chera mn nemimiram?

Chera mn vaghan nemimiram?

Dg nemixam hich kudum az ina ro bebinam, beshnavam  o sense konm,

Dg nemixam b darD k keshide fk konm,

Dg nemixam halat e lahze ye axare cheshash fk konam,

Nemixam tarsi k umade tu cheshasho roya bebinam,

Nemixam b lashe ye salaxi shodash fk konam,

Elahi bemiram,

Elahi bemiram barat,

Talaf shod,

Moffft talaf shod,

Rafigham b moft tarin ravesh rafffft!

Sarsaxt tarin rafiqam...

Raft

Mese alkol parid o raft

Dg nemixam lahze ye soghootesho too barfa too zehnam biaram,

Band band voojoodam Tr mikeshe,

Daram atish migiram,

Daram xafe mishm,

Ghalbm dard mikone,

Ghalbam vaghan darrrrd mikone,

Shoma vas xatere shuxi too an channelatun mizanid 3 nafar zende mundan,

Mn ba cheshaye xis o ashki darm mixunam un xabaraye kufti tuno,

Mifahmi yeki ro un tu dashtan yani chi?

Mifahmi b salaxi shodanesh fk kardan che hessi dare?

Mifahmi shab ta sob xabesho didan chi karet mikone?

D nmifahmid lamasaba!

En lanati

zange sedash,,,

Xandeh hash,,,

Tondi hash,

Pixle b pixle cheshash aln tu zehne mne,

Mifahmi?

D nmifahmi...

Nemixam

Dg nemixam hich chizi ro tu in donya bebinam..

Hamash goh o kesafate,

Nemikham vaghan...

Bokosh rahatam kon.

Hamin juri k ino koshti manam bokosh.

Mn dg doro3 shodani nistam.

Uno bargardun vali,

Un midunes dare che ghalati mikone tu en 2nya,

Xodaya!

Ey jalade azim!

Dari eshtebah mizani!

En manam!

Eshtebah gerefti!

En manam k bayad bemiram...

Uni k dare haroom nafas mikeshe 

Riye haye fuckideye mne.

.:. Didi un chartayi k zende mundan,

tu barf dasto pa zadan ta ye jayi residan,

bad yax zadan az sarma ro?

Ino hich vaqt kaC nemifahme,

Vali Mn az koja bedunam k yakishun to nabooD?

Kash hameye shomayi k kam gozashtin Tke Tke shid,

Pare poore shid...

To zomoxt o sarsaxt tarinemun budi,

Az mn che entezari dari k ina ro bebinam o bavar konm?

Vay lanaT.

Beram gerye konam.

Aln 21 salame dg...

Avvalin gereye 21 salegi vase uni k b sabk e final distination mord...

Elahi bemiram.

Dar tasavoram nemigonje chi keshidi.

Elahi bemiram...

Mixabam,

Farda k bidar sham ina hamash ye xabe moftaki bude.

خب به این نتیجه رسیدم که ما اصلا با هم دوست نبودیم.

حالا هر چند وقت یه بار بیرون رفتن  و به اشتراک گذاشتن عقاید مشترک و بغل دستی بودن و چند تا فعالیت مشترک داشتن رو که اسمش رو نمی ذارند دوستی.

عمیق نبود، نچ.

این مسخره بازیا هم که دارم در میارم به خاطر ترس خودمه از مرگ، طرف خودش قدر سر ارزن واسم مهم نیست.

اصلا الآن ناراحتی ته دلم حس نمی کنم دیگه واقعا!

مُرده که مُرده.

من که زنده ام هنوز. من که دارم نفس می کشم.

(امیر تتلوی درون)

ما فوق فوقش خیلی زور می زدیم و خیلی من اصرار می کردم،  فصلی یه بار هم دیگه رو می دیدیم چند تا چرت و پرت می گفتیم که اونم حذف شد دیگه. تمام. بریز دور. تحمّلش اون قدرا هم سخت نیست.

دیگه رسما دبیرستان که تموم می شه دوستا واسه هم می میرن کم کم. منم دوست اون شکلی نزدیک هیچ وقت نداشتم که صب تا شب تو فیها خالدونم باشه به حضورش عادت داشته باشم مثلا. همه شون همین تیپن عموما! و همین کندن رو خیلی راحت می کنه واسم. 

حتی من علوم پایه داشتم، ترم پنجی داستان من بودم،  ولی بهش گفتم بیا ببینمت، گفت اگه این درسا بذارن.

خب طرف اولویتش درسش بود همیشه. منم الآن اولویت خودشو می ذارم سرلوحه ی کارم.

مثلا من هیچ وقت اون امواجی که به عنوان یه دوست باید می گرفتم رو هرگز ازین نگرفتم. البته بماند که کلا از کسی نگرفتم امواجو. 

یه دوست یه طرفه بودم که فقط منفعت می رسونه و انتظار بک دادنم نداره واقعا. والّا اصلا خیلی خاطره ی خاصّی هم ندارم ازش. 

انگار که من باید مثل بچّه کوچیک ها دنبال سرش می دویدم تا با بقیه ی بچه های گروه کنار بیاد.

اونم خیلی منزوی بود اصلا.

منم منزوی بودم.

دو تا منزوی که با توجه به اقتضای زمان افتادن کنار هم که اسمشون نمی شه دوست.

بسّه دیگه،

به من چه،

مرده که مرده...

برم درس بخونم دیگه فردا پس فردا بیمارستان خودم نیفته شهر ری ای جنوب تهرانی جایی تو تصادفات جاده ای تهران کشته شم.

فقط اینکه یکم دلم واسش می سوزه. نه این. همه شون. خیلی درد کشیدن. درد داشته. 

عه الآن به این فکر کردم که قطعا نمی دونسته می خواد بره بمیره تو اون هواپیما.

تا حالا به این فکر نکرده بودم...

کاش من نیروی امدادی پهباد بودم.

یه صحنه نشونشون داد،

از شدّت استواری و قدرتشون خوشم اومد.

خیلی آدمای قوی همه چی تمومی بودن.

پر صلابت...

انگار که بتنی اند.

خیلی استوار در حال رای زنی و تصمیم گیری بودن.

و مدیریت بحرانشون عالیه اینجور آدما.

اصلا هول نمی کنند،

اگه می ترسن کسی نمی فهمه،

اگه حالشون خوش نیست به کسی نمی گن،

اگه ته دلشون خالیه ولی بازم ته دل بقیه رو پر می کنند،

همه روشون تکیه می کنند.

بعد اون وقت منی که دوست دارم یه روز به این حجم از قدرت و یخ بودن و  مثل سنگ سرد بودن برسم، دی روز پشت تلفن نفسم آپنه ای شده بود زور می زدم نمی تونستم نفس بکشم بعد به خودم می گفتم عه زشته نکن جلو اینا ولی نمی تونستم نفس بکشم. ههی ههی ههی ههی ههی...

ههی ههی ههی ههی ههی...

حتّی به زور لیوان آب دادن دستم می گفتن بخور الآن خودتو اون بدبختی که پشت خطه رو می کُشی با این حالت های روان پریشانه ت.

بدم می آد

از هر چی احساسه بدم می آد.

نه نمی گم نیستم. اتفاقا تا حد زیادی سنگ سردم و نمی ذارم کسی ته دلمو بفهمه و خیلی هم خوشم می آد ازین حالتم.

ولی وقتایی که دیگه قاطی می کنم... مقصودم اون موقع هاست. یهو می شکنم و موجود مفلوک بدبخت قابل ترحمی می شم.  اوناس که نباید وجود داشته باشه. من جلوی هیشکی و به خاطر هیچ کسی نباید بشکنم. هیچ وقت.

قبر من

الآن باز داشتم فکر می کردم،

که هیچ وقت دوس نداشتم تو قبرستون دفن شم کنار بقیه.

با کفن و فلان  و سنگ قبری که سال هاست دغدغه ی اینو دارم روش چی بسپرم بنویسند...

و هزار تا قبر بشیم تو بیست متر جا. 

و مرده ها اون قدر زیاد باشن که فرقی بین تو و بغلیت نباشه و هر دوتا تون با کفش زنده ها لگد مال شید.

الآن این حالتی که طرف جنازه ش افتاده رو قله ی کوه مرگ خیلی شاعرانه ایه.

منم می خوام.

فرض کن یه کوهه.

هیچ کوه نوردی بهش صعود نمی کنه،

و این کوه آرامگاهته تا ابد.

یه کوه واسه خود خود خودت.

به نام خودت.

و کمتر کسی هم این شانسو داره که اون جا بمیره.

البته به مثابه کره ای ها، آتیش زدن و ریختن خاکستر حاصله به رود رو هم دوست دارم.

هر کدومش شد حالا.

ولی قبر من باید تک باشه.

قبرستون نمی خوام بین اون همه آدم و اون قدر اتو کشیده.

حالا خوبه این همه سختی دارند می کشند واسه نفود تو کوه،

یهو برن اونجایی که انتظار دارن هواپیما باشه،

و ببینن اوپس خالیه هواپیما نیست...

بعد بگن عه ببخشید رد سیگنالو اشتباه گرفته بودیم جمع کنید بریم؛ بین اون دو تا قله اونوریه س هواپیما.

خبرنگاره می گه دویست کیلومتر فاصله داریم.

همه ی این دویستا رو پیاده می خوان برن؟

بیایید شرط ببندیم. من می گم تا آخر بیست و چهار بامداد به وقت امروز، لاشه ی هواپیما همچنان پیدا نمی شه.

نه خب از امروز صبح که بیدار شدم، دارم فکر می کنم اون قدر ها هم صمیمی نبودیم.

محبّت های من یک طرفه بود تو این ارتباط.

آخه بابا دچار دوشواری شدم. من الآن که قراره بخوابم، موندم امشب چی آرزو کنم چشمامو ببندم...

هواپیما پیدا شه یا نشه؟

والا اگه جنازه س توش،

نه خب نشه. مال خود کوه دنا.

انگیزه ای هم می شه واسه کوه نوردی و یافتن غنائم مدفون شده ی هواپیمای ای تی آر.

اگه زنده منده هست توش ولی، خب پیدا شه. کنار می آییم باش. فوقش این دوستمون مرده ولی یکی هست که زنده مونده... بعد ما در آینده می ریم اون یه نفر رو پیدا می کنیم تو سی و شش سالگی مون باهاش تو لمیز قهوه می خوریم از این دوستمون تعریف می کنیم واسش. قابل تحمّله.

ولی من هنوز موندم به فرشته ی آرزو چی بگم؟

بگم پیدا شه؟

بعد یهو پیدا نشه از توش لاشه بکشن بیرون؟

نمی خوام.

تصمیم گرفته شد.

تا به ابد در خواب خرگوشی خود می لولیم.

"پیدا نشه."

خب دیگه به خاطر رحم کردن به سرور بلاگ اسکای و چشمان شما عزیزان هم که شده،

لاگ اوت می کنم.

راستی این آخرین روز کیلگارا دات اسکای دات کام بود. نگفته بودم؟ عه، چه بد شد.

پ.ن. بابا من آدم شوخیم. هشتگشم زده بودم واستون. جرم ندین. هستیم حالا در خدمتتون. :دیییییی

بابا تو چته؟

پست تسلیت طوری می ذارن می خوای له شون کنی!

پست شادی طوری از عشق حال زمانه شون می ذارن باز می خوای له شون کنی!

آروم حیوون.

کدوم وری بالاخره؟

شرطی شدن یعنی،

صبح تهران - یاسوج سقوط کنه،

عصر ایلام - مشهد از ترسش فرود اضطراری کنه تو یه شهر بینابینی.

+ اضطراری رو نوشته بودم استراری. کلمه جدیده. به وقت گل کردن ذوق کلمه سازی در شباهنگام که می گیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی.

و فلان فلان فلان.

.

.

.

راست اندوهی فراهم،

تو را من چشم در راهم.

چند تا از فالوئر هاش دوباره سیاها رو برداشتن.

خوشم اومد. این شد. اینام امید دارن هنوز.

چرا جیک ذره احساس به حرفای امیر تتلوئی ندارم؟

عجیبه.

خونم جوش نمی آد تا برم چار تا لیچار بارش کنم.

ولش کنید بابا اینم آدمه.

الآن دارم با دقت روی اون جمله ی به خصوصش فکر می کنم.

که اینایی که مُردن مرگ حقّشون بود.

بهش فکر می کنم

خیلی به نتیجه ی درخور توجّه ای

نمی رسم.

بود؟ .... نبود؟

شاید واقعا بود! نبود؟

تبریک می گم هسته ی اتم شکافته شد. کاملا از عرش تا فرش مرز های کسخلیت در نور دیده شد امشب توسط من.

من دوستم مرده،

امیر تتلو نوشته حقش بود بمیره تو اون هواپیما،

الآن دارم فکر می کنم که بود یا نبود بالاخره؟

عدم نتیجه. عدم پاسخدهی مغزی.

ولی یه کلیپ دیدم گفته بود تا پنج عصر داشتن جلسه مدیریت بحران تشکیل می دادن فقط و کلا کار خاصی نکردن.

شیشم که غروبه خب!

اون یکم جِرَم داد.

ولی اون حرفای تتلو. هیچی. بگو سر سوزن هیچی. فقط فکر کردم و به نتیجه ای نرسیدم.

گوشت

تو فقط یخ نزن امشب

والا من هنوز امید دارم

اینا همه چرت می گن اون فوکره نبود مگه که داستانشو گذاشتم؟

یا خود همون خلبانتون که آرتیستی بوده واس خودش...

یا شاه قدمی!

اینا فکر و خیال نبودن که.

رمان فانتزی هم نبودن.

اتفاق افتادن.

ولی چیزه. سرنشینای اون فوکره واس اینکه از گشنگی نمیرن گوشت هم دیگه رو خوردن.

عزیزم تو می تونی. می دونم یکم چندشه،

ولی ما همه با هم حیوونیم. اونو بخور زنده بمونی تا فردا بیاییم پیدات کنیم.

چندشت نشه ها. کلی قبیله ی آدم خوار هستن تو جهان.

الآن من خودم هم آدم بذارن جلوم با دندونام پاره ش می کنم.

میل ندارم به عنوان قورت دادن، ولی پاره رو می کنم.

خوشمزه هم هست. گوشت گوشته دیگه.

نُنُر نباش امشبو.

برو بابا من تازه خوشم اومده.

امروز ابواب جدیدی از بلاگ نویسی به رویم گشوده شد. 

فک کنم ازین به بعد باید دست و پامو ببندین به تخت که پست نذارم.

777

عه دیدی چی شد؟

پست 777 رو امروز گذاشتم.

آخی.

چه بد شد.

پست مرگی شد.

 برنامه داشتم یا نداشتم واسش؟

به تقاطع یه عالمه هفت با هم فکر کرده بودم. که نشد.

یکی تون براش یکم بیشتر مفهوم داره این تقاطع همه ی هفتا. :))))

ولی کلا گور لقّ همه برنامه ها.

خخخ.

777