سر به فلک

   یعنی قشنگ زدین پوکوندینش ها.

اومدم دیدم این نموداره  این شکلیه، بیست و اندی هم نظر جدید دارم!!! :)))))) حس سلبریتی بودن بهم دست داد واسه کسری از ثانیه. به خدا شاخای مجازی همین جوری به وجود می آن. :))))
فک کنم وقتش رسیده که برم یه اکانت جدید توییتر یا چنل تلگرام یا پیچ اینستا بزنم، مخاطب جمع کنم بعد بیان بهم پیشنهاد بدن پیجت رو چند می فروشی؟ یا حتّی تبلیغات رو چند می ری؟ فکر نمی کنم کار سختی باشه اون قدرا! هست؟ تو زندگی واقعیم که دارم بدجور دور خودم می چرخم و چشم آب نمی خوره حالا حالا ها مشهور بشم، برم دنبال این کارا حدّاقل.

ای کاش می فهمیدم شما چهارصد تا جدید غیر ثابت از کجا اومدین. به خاطر کدوم ویژگی وبلاگم سرازیر شدین این تو. شایدم ربات باشید صرفا.
برام جالبه.
فقط بدیش اینه که اون قدری زیاد بود این حجم بازدید، که الآن بقیه ی داده های نمودارم چسبیدن به کف برای اینکه در مقایسه با این نشون داده بشن و تفاوت بینشون هیچ مشخّص نیست. خب فایده ی نمودار همین مقایسه ی داده هاست. نتونی ازین ویژگی ش استفاده کنی، بهتره نمودار نکشی اصلا.
الآن باید یک ماه صبر کنم تا برسه به حالت عادی و نمودارش معمولی شه...

# گلبانگ سر بلندی بر آسمان توان زد و اینا...

ممنون. :{

تو واسه کی اشتباه کامنت گذاشتی حلزون؟

   یه روزی هم می آد، می آم واسه وبلاگ یکی تون نظر بذارم، به جای پیش فرض کیلگارا که همیشه تو اسم نظر دهنده می نویسم، اشتباهی دستم می ره رو اسم و فامیل واقعیم که همیشه ی خدا از طرف فایرفاکس زیرش بهم پیشنهاد میشه و بعد اینکه سند رو می زنم می فهمم چه گند عظیمی خورده.

احتمالا هم تا قبل اینکه پیام رو بخونین از ترس سکته می کنم. انصافا اگه اینجوری شد به روی خودتون نیارید و فقط شیک اسمم رو  سرچ بدین به گوگل، آدرس مراسم ترحیم و اینا رو می آره براتون احتمالا، بیاین سر قبرم به یادگار گل یاس بیارین.

آره دیگه،  کلا جمع می کنم مثل همین حلزون پست قبلی تا ابد می رم تو صدفم دیگه هم نمی کشم بیرون.

واقعا نمی دونم کدوم سایتی بوده که حاضر شدم با اسم خودم واسش نظر بدم که حالا این مرورگر باهوش یادش مونده اینو.

ولی با همین یدونه ش مشکل دارم فقط. وگرنه یک گل و بلبل های دیگه ای به غیر از کیلگارا بهم پیشنهاد می کنه که نگو. هر کدوم مال یه دوران از گم نام بودن من در فضای کوفتی مجازیه.

#گم نام_ به گور

#گم نام_به ابد

چه جوری درست می شی لعنتی؟

باید در اولویت قرار بدم درست کردن این فایرفاکس رو.

* نتیجه می گیریم اگه شما آدما تو واقعیت قدر سر قاشق همین رفتار های مجازی تون رو بروز می دادین، من این قدر آدم پنهان کاری نمی شدم که الآن بخوام سناریو بسازم، بهش فکر کنم، استرس هم بگیرم واسش. یعنی اینقدر این وبلاگ برام ایده آله که حس می کنم از دست دانش واسم مثل مرگ می مونه. من کجا اینقدر شبیه خود واقعیم بودم که الآن تو این محیط؟ هیچ جا قطعا.