دهکده ی آبی پارس

ببین من اگه یه پارک آبی داشتم و می خواستم برای سانس شبانه ی مردونه ش تبلیغات کنم با پیامک، یه متن بهتری از متن زیر انتخاب می کردم. یا حداقل اینقدر تک کلمه و تلگرافی پیامک نمی دادم. واااااای:

" آقایان،

امشب،

تا ۲ بامداد،

۲۵ تومان.

دهکده ی آبی پارس."

بعد آخه نکته ش اینه که فقط اون چهار تا خط اوّل تو پیش نمایش اس ام اس می آد، قبل اینکه بازش کنی. تو نوتیفیکیشنم همونا می آد فقط.

فرض کن یکی بیاد اتّفاقی یه همچی نوتیفی رو گوشیت ببینه. سرتو به کدوم بیابونی می ذاری فرار می کنی بهش؟

داداشم اصلا می خوای تلگراف کنی هم بکن، 

ولی همون خط آخرو بذار اوّل پیامک حداقل لامصب.

این چه کوفت پیامک تبلیغاتی ایه؟

پ.ن: گاااااد. چک کردم، پیامک قبلی ای که بهم فرستادن اینه (هوم من کلا خسته تر از اونم که پیام تبلیغاتی پاک کنم حتّی):

" واسه داشتن اوقات خوش همه چیز مهیاست."

کلا این مسئول تبلیغاتشون رو من باید حضورا ببینم. خخخ. ساقی ش اصل جنسه!

تگ ها رو باید فکر کنم بزنم. الآن وقت نیست، بعدا می آم واسش هش تگ ژنریت کنم. اصلا الآن خیلی هول هولکی شد سوژه مو به باد دادم ولی مهم نیست دیگه چه کنم.

پ.ن. آخه هی من می خوام مودب وبلاگ بنویسم نمی ذارن. نمی گه مردم جو گیر ما استخرشو با یه جا دیگه اشتباه می گیرن. پوف. 

کاش اصن یه وعضی ها بیان اینو بردارن جوکش کنن. کاش بیان اینو بردارن جوکش کنن. کاش. کاش. کاش. چه قدر بده من می تونم سوژه پیدا کنم ولی نمی تونم خنده دار بنویسمش. داره حیف می شه.

مثلا این می خواست جوک شه، باید اوّل متن اس ام اس رو می نوشتم. بعد زیرش سه نقطه می ذاشتم. چند خط پایین تر می نوشتم دهکده ی آبی پارس، بی ادب  و منحرف هم خودتونید. 

خلاصه من خیلی تو این مورد طنز پردازی مشکل دارم. خیلی عح.

خخخ

بچّه ها بچّه ها مکالمه ی بین مامانم و داداشم الآن خود سوژه س. سوژه ترینه. وای.

دارم از خنده می میرم. :))))

حالا شاید بزرگ تر ک شدم و زنده موندم و قلمم بی پروا تر شد، براتون با جزئیات نوشتم.

ولی وای. 

حالا قدر منو می فهمه. قدر داشتن یک بچّه ی خجالتی و درون گرا.

پاچیدم از خنده. :)))))

پ.ن:

ای کاش یه ویس ریکودر کوچیک قدر ته خودکار با کیفیت بالا داشتم. 

ای کاش یه ویس  ریکورد کوچیک قدر ته خودکار با کیفیت بالا داشتم.

ای کاش داشتم.

عح لعنتی.

من باید صداشو می گرفتم حداقل که وقتی بزرگ شد به خودش بدم بمیره از خنده.

پ.ن بعدی:

خدایا این چه مغزیه آفریدی واسه من؟

روم نمی شه تو چشمای هیچ کدومشون نگا کنم دیگه.

جالبه واسم.

گندشو یکی دیگه می زنه، خجالت و شرمش رو من به دوش می کشم...