هم اینک حجّت بر من تمام شد

صبحا سر صبحانه، بیسکوییت های مادر

چه قدر شیرین و ترده، بیسکوییت های مادر...

با تشکّر از تلویزیون توی مسافرت.

و همیشه خیلی اتفاقی دغدغه هایمان حل می شوند؛  درست در اتفاقی ترین نقطه ای که انتظارش را نداریم و مدّت هاست از آن ها دست کشیده ایم.

*دو تا بچّه کوچولو اند، سه چهارساله طور. باباشون نشسته وسط با هم بیسکوییت مادر می خورند.

دیگه واقعا امیدوارم که مهر اتمام آخری باشه که با حرص می کوبونم رو پرونده شون.

پیام بازرگانی بریم

خب، تصمیم گرفتم که یه پیام بازرگانی برم رو وبلاگم. البتّه نه به جهت تبلیغ.

دانلود کنید می فهمید:

دانلود - رمز فایل هم چنان kilgharrah هست بنا به عادت قدیمی

(دیگه انصافا آهنگش رو هم ساختم، دلیری پیدا نمی شه لیریکش رو برام بنویسه؟)

همین الآن بازم دارم پیام بازرگانی تماشا می کنم. محتویات شامل: خانم هایی که رنگ مانتوشون عوض می شه و خب مثل اینکه تبلیغ فرش بود، تبلیغ پنیر بلو چیز (که الآن اگه دبیر نازنین ادبیاتمون بود می گفت این عبارت پنیر بلو چیز حشوه و باید از توی عبارت یا کلمه ی "پنیر" رو بردارند یا کلمه ی "چیز" رو چون یک معنی دارند.)، تبلیغ کلینیک ایران نوین و پیوند مو، تبلیغ الکترو استیل، تبلیغ شرکت تندیس درخشان هر خانه که بهش میگن تی اند دی، تبلیغ شامپو زیتون پرژک با شعار به طبیعت سلامی دوباره باید کرد، تبلیغ پریل طلایی جدید، تبلیغ پرسیل با عطر دلنشین گل های لوندر، تبلیغ این پسر بچّه هه که  داره پانتومیم بازی می کنه و اینگار تبلیغ آبمیوه ی سیب گاز دار ساندیس بود، و نهایتا آهنگ ختم  پیام بازرگانی. 

می بینین من تلاشم رو می کنم ولی تبلیغش پخش نمی شه متاسّفانه.

شاید هم اصلا تبلیغ رادیویی ه؟ نکنه من دارم رو دیوار اشتباه یادگاری می نویسم؟ شاید تو ماشین یا تاکسی شنیدمش اصلا؟

خب حالا فقط مونده اینکه من باید اینو بنویسم که چه قدر از اپلیکیشنی که باهاش آهنگ رو ساختم راضی ام و یه معرّفی مختصری ازش داشته باشم بلکه یکم دنیا رو از اپلیکیشن های مزخرف نشانی که روز به روز معروف تر می شن نجات داده باشم. آخه انصافا اپلیکیشینی که آدم ها باهاش خودشون رو شکل قورباغه و سگ و گربه در می آرند باید این قدر در جهان امروزی معروف باشه و در عوض چنین اپلیکیشن کاربردی گم نام بمونه؟

# اسمش هست: HumOn

# کاربردش: ساخت موسیقی با روش ساده و حتّی برای مبتدیان

# قیمتش: رایگان

# فیلتر شکن: نمی خواهد (اینجا اپیزودی ست که شما سجده ی شکر به جا می آورید!)

# موجود در: گوگل پلی و متاسّفانه یا خوشبختانه در بازار یافت می نشود.

# سیستم عامل: اندروید (آیفون داران کول عزیز تر از جان، خودتان بروید ببینید برای شما عرضه شده یا خیر.)

# نحوه ی استفاده از اپلیکیشن : احتمالا در مقطعی از زندگی براتون پیش اومده که آهنگ هایی رو خواسته یا ناخواسته به صورت لا لا لا  لا یا ها ها ها ها با خودتون زمزمه کنید. کار این اپلیکیشن اینه که زمزمه های شما رو می گیره و به صورت نت موسیقی در می آره و بعدش می تونید اون نت ها رو هر طور دلتون بخواد دستکاری کنید. 

نکته اینه که موقع زمزمه کردن آهنگ فقط باید از عبارت همممم همممم (که لب هاتون بسته باشه و صدا از حنجره تون تولید شه) استفاده کنید. (و  احتمال می دم که به همین دلیل هست که اسمش رو گذاشتن هام آن یا Hum ON! چون شما باید هام هام کنید و از خودتون صدا های مختلف تولید کنید.)

 اپلیکیشن فقط این نوع از صدا رو شناسایی می کنه و اگه از لا لا لا لا یا ها ها ها ها استفاده کنید و ریتم آهنگتون رو با این عبارت ها زمزمه کنید، یه چیز چرت و پرت تحویلتون می ده که اصلا به زمزمه هاتون شباهت نداره. پس سعی کنید با هام هام کردن کنار بیایید اگر می خواهید ازش استفاده ی مفیدی کنید.

از طرفی سعی کنید صدا هاتون رو منقطع و شمرده شمرده و رسا زمزمه کنید. سعی کنید صداتون رو توی هر مقطع زمانی طوری رها کنید که شبیه اون چیزی ه توی مغزتون هست بشه. بم تر یا نازک تر نباشه یعنی. از کشیدن هام هاتون هم پرهیز کنید چون این هم یکی از عواملی هست که اپلیکیشن پشتیبانی ش نمی کنه و چرت و پرت تحویلتون می ده. چهچهه نزنید. 

و اینکه اگه اوّلین آهنگ هاتون شبیه اون چیزی که زمزمه کردید نشد، نترسید و یه دو ساعتی باهاش ور برید قول می دم خبره بشید توش.

# نهایتا: اینکه اصلا به چه دردی خورد؟ چرا از صداهای توی مغز سرمان نت بسازیم؟ مگر مریضیم، ریکوردر می گذاریم و ریکورد می کنیم صدای خودمان را!

و علّت هایی چند برای اینکه به شما ثابت کنم به این اپلیکیشین نیاز پیدا می کنید:

۱) شما یک آهنگ ساز هستید یا می خواهید آهنگ سازی را تجربه کنید. گاه به گاه آهنگ هایی در ذهن شما وول می خورند و نیاز دارید آن ها را به یک اهل فن نشان دهید و به اشتراک بگذارید. طبیعتا اهل فن از نت سر در می آورند، نه از صدای ضبط شده ی شما. وظیفه ی یک آهنگ ساز این است که آهنگ نت نویسی شده تحویل نوازندگان دهد. از طرفی شما نت نویسی بلد نیستید. می دانید صدا کدام صداست که توی مغزتان زنگ می زند و می توانید ادایش را تقلید کنید ولی درست نمی دانید به زبان موسیقی یک نت لا است، یا یک نت دو یا یک نت می. اپلیکیشن این مشکل را حل می کند. 

۲) برای آهنگ سازی باید به وزن آهنگ ها هم مسلط باشید. خوش بختانه ما به واسطه ی گوش دادن زیاد آهنگ ها می توانیم بداهه وزن بسازیم، ولی اگر خبره نباشیم نمی توانیم وزن را روی نت پیاده سازی کنیم. نمی دانیم کجای آهنگ و به چه مقداری باید از نت های سکوت استفاده کنیم. اپلیکیشن خودش به ریتم شما وزن می دهد.  

۳) شما نمی خواهید با صدای نکره ی خود آهنگ ساخته شده تان را بشنوید. می خواهید فرض کنید که اگر این آهنگ با پیانو نواخته شود چه صدایی خواهد داشت؟ اگر پس زمینه اش را گیتار الکتریک بزنیم چه طور می شود؟ در سبک راک چه طور پیاده می شود یا در سبک کلاسیک چگونه در می آید؟ اپلیکیشن به راحتی این قابلیت ها را با یک کلیک در اختیار شما می گذارد. صدای انواع ساز ها برای شما شبیه سازی می شود. از پیانو بگیر تا سنتور و گیتار و طبل و شیپور و حتّی صدای هایی مثل صدای هلیکوپتر یا شلیک گلوله یا سوت و گروه کُر. مثلا میتوانید با صدای شر شر آب یک آهنگ از خودتان در کنید یا بدهید آهنگتان را یک گروه کُر برایتان بخواند. هر نوع خلاقیتی مجاز است.

۴) آهنگ پس زمینه. به آن چیزی که شما برای اپلیکیشن زمزمه می کنید می گویند ملودی. ولی ملودی بدون آهنگ پس زمینه کم ترین جذابیتی برای شنونده ندارد. باید همراه این ملودی یک آهنگ پس زمینه هم داشته باشیم که تمام مدّت پخش شود. این اپلیکیشن خیلی راحت با انتخاب نوع سبک موزیک (مثل راک یا کلاسیک و ...) آهنگ پس زمینه ی اختصاصی شما را می سازد و بر روی ملودی ای که شما ساختید پیاده می کند و همین امر باعث می شود اگر آهنگ ساخته شده تان را به دوستتان نشان دهید  بسیار کف می نماید و فکر می کند شما یک نرّه غول آهنگ ساز هستید. چون ساز پس زمینه به آهنگ شما جلوه ی حرفه ای ها را می بخشد و البتّه دوستتان نخواهد فهمید که پس زمینه از خودتان نیست.

۵) از قابلیت های هیجان آور دیگر این اپلیکیشن، می توان به تند و کند کردن مترونوم آهنگ، امکان ذخیره ی آهنگ ساخته شده با فرمت MP4، کاور طراحی کردن برای آلبومتان، و البتّه تغییر وزن و تغییر نت های ایجاد شده اشاره کرد. که البتّه این مورد آخر به دانش موسیقیایی نیاز دارد و باید به نت ها و وزن های موسیقی آشنا باشید تا بتوانید استفاده ی خفن از اپلیکیشن ببرید. مثلا امکان دارد در قسمتی از آهنگ شما جایی را اشتباهی با صدای بم تری هام کرده باشید و در آهنگ نهایی نت به صورت آن چیزی که در ذهن دارید شنیده نشود. دکمه ی ویرایش را می زنید و به راحتی نت مورد نظر را چند تا تغییر می دهید و با صدای بم تر یا زیر تر عوضش می کنید تا به گوشتان همانی شود که می خواهید.

خلاصه می تواند ساعت ها شما را به خودش مشغول کند. فقط اگر اصلا شبیه آن چیزی که می خواهید نمی شود، فحش را به من ندهید. بروید هام کردن با صدای مناسب یاد بگیرید. بروید یک جای ساکت تر و دوباره ضبط کنید. و نیز شمرده تر زمزمه کنید.

# اعتراف می کنم یکی از ایده هام برای اپلیکیشن نویسی با پیدا کردن این اپلیکیشن دود شد رفت هوا. اصلا فکرش رو هم نمی کردم کسی تا این حد مثل خودم فکر کرده باشه و برنامه ش از قبل نوشته شده باشه. خیلی تو ذوقم خورد وقتی پیداش کردم. ولی هنوز هم می تونم نسخه ی بهتری رو همراه با ایده های خودم بسازم یه روزی اگه دلم خواست خیلی جای پیشرفت دادن داره. این اپلیکیشن در عین تعریف هایی که من ازش کردم در سطح نسبتا  ابتدایی ای برنامه نویسی شده و یکم که باهاش کار کنید محدودیت هاش دست و پا گیر می شن. چند تا از عیب هاش رو هم می نویسم که قبل از دانلود بدونید و نگید این آشغال چیه معرفی کردی: ( البتّه به نظر من همین که وجود خارجی داشت خودش خیلی پیش رفت بزرگی بود.)

1) ریتم. با این اپلیکیشن فقط ریتم دو چهارم (2/4) می تونین بسازین. آهنگ بندری و شیش و هشتی و اینجور صحبت ها رو نمی فهمه. اگه شما براش یه ریتم غیر از دو چهارم هام کنین، خیلی خنگ بازی در می آره و اگه می بینید دارید درست هام می کنین ولی یه چیز دیگه ای به غیر از تصوّر ذهنی تون بهتون جواب می ده، این احتمال رو بدین که ریتمتون دو چهارم نیست.

2) خیلی کم پیش می آد که یک آهنگ کامل رو بدون نیاز به ویرایش درست بتونه در بیاره خودش از خودش. باید حتما تهش آهنگت رو درست کنی و یه سری از نت ها رو عوض کنی تا صداشون اونی که تو می خوای بشن. که گفتم اینم دانش موسیقیایی می خواد و آدم در لحظه ی اوّل خیلی سر در گم می شه تو استفاده ازش. کاربر پسند نیست اصلا. همین آهنگ هیفده ثانیه ای که من باهاش ساختم (مدیونید فکر کنید از قصد زمانش رو نام بردم تا بفهمید هفدهه! هفدههه.  هفت داره توش. :-" ) حدود چهار ساعت ور رفتن لازم داشته حدودا.

3) سخت صدا ها رو از هم تشخیص می ده. سنسور تشخیص صداش ضعیفه و خیلی وقت ها اصلا تشخیص نمی ده و به جای صدایی که شما هام کردید تو آهنگ خروجی سکوت می ذاره. و یک مورد دیگه اینکه اصلا فاکتورسطح پایه ی صدای فرد توش در نظر گرفته نشده. یکی صداش کلا بمه، یکی کلا زیره. خوب صدای هام کردنشون هم متفاوت می شه بدیهتا که هیچ راهکاری واسش در نظر گرفته نشده.

4) وقتی می خواید به آهنگ ساخته شده تون گوش بدید هر بار باید از اوّل گوش کنید آهنگ رو. هیچ وقت نمی تونید از وسطِ آهنگ بهش گوش بدید بر می گرده از اوّل. حالا فرض کنید یه آهنگ پنج دقیقه ای باشه. پدرتون در می آد تا بتونین اون طوری که راست دلتون هست ویرایشش کنید.

5) قابلیت ذخیره ی آهنگ هاش خیلی کمه و تا جایی که الآن حضور ذهن دارم فقط پونزده تاست. بعد از پونزده تا شما باید آهنگ های ساخته شده ی قبلی رو پاک کنید این طور که بوش می آد... هر چند هنوز امتحانش نکردم تا اون مرحله.

و بسی دیگر...

_____________________________________________

پا نوشت: فکر کنم حدود یک هفته ای هست این پست رو نوشته بودم. اون زمان خیلی در گیر این آهنگ بیسکوییت مادر بودم. داشتم دیوونه می شدم سرش حتّی. به خاطرش با این اپلیکیشن آهنگ سازی آشنا شدم. همه ش هم ازون شبی شروع شد که از خواب پریدم و یهو آهنگ بیسکوییت مادر ریخت تو ذهنم.مسخره.

ولی  الآن توپ توپم دیگه. مشکلم حل شده به لطف لیمو. لیمو برام نوشته:

"...مصرع دومش هم این بود؛ چقدر شیرین و ترده بیسکوییتهای مادر!!
شاید اولیش هم اینه: صبحانه های تازه بیسکوییتهای مادر..."

و اینکه فهمیدم پیام بازرگانی تلویزیونی بوده گویا. توش هم دو تا بچّه ی دو قلو بازی می کردن که من اصلا اینا رو یادم نمی آد فقط آهنگش مُخم رو می خورد.  چه حسّ فراغ بالی دارم الآن. این پست رو قبل از دیدن این نظر لیمو نوشته بودم.

اگه واقعا حوصله ش بود و... ، دلتون خواست رفتین دانلود کردین و...، باهاش کلّه زدین (کلّه زدن می خواد جدا؛ گفته باشم.) و...، آهنگ ساختین(هر آهنگی هم که بود)، و باز هم حوصله ای مونده بود، یه نسخه از اوّلین آهنگتون بفرستید برام. ته همین پست می ذارمشون یادگاری شه. :{

پروردگارا این تفریح های مفرّح رو از ما نگیر.

جمع و جور بنماییم کمی

چند تا موضوع رو قرار بود بیام ظرف این چند روز اعلام کنم تو وبلاگ قبل اینکه ول بشن تو مخم، حتّی شده به خاطر خودم که بعدا موقع آرشیو خوندن ببینم به کجا ختم شد این شعر و غزلیاتی که دم به دقیقه می نویسم.

   اوّل اینکه حلزونه زنده س ولی خیلی تمایل نداره ادای زنده ها رو در بیاره... حس خوبی داشتم وقتی دی روز درب جعبه ی حلوا شکری عقاب رو باز کردم و دیدم از دیواره ی قدامی جعبه جا به جا شده و رفته چسبیده به دیواره ی راستی. فقط اینکه دوست ندارم مرگش رو ببینم. باید سریع تر رها سازی شه. هنوز  نمی دونم کجا باید ولش بدم که خیالم راحت باشه به خاطر کم کاری های من نمرده و بعدم دیگه کلا ازین موضوع حلزون بکشم بیرون. چون فکر کنم خاک گلدون زیاد مناسب نیست براش، یا همین طوری روی برگ های یه گیاه هم نمی تونم ولش کنم شاید به کامش تلخ یا سمّی باشه. بله دغدغه تابستانی دقیقا در همین حد. چگونه یک حلزون را شاه شاهان کنیم.

   دو اینکه درست شد. مشکلی که با پر کردن فیلد های خالی متنی توی مرورگر موزیلا داشتم درست شد. با همان روش ساده ی پیشنهادی. با فراغ بال کامنت می گذاریم من بعد. :)))  و دم همه تان گرم. فقط باید یادم بمونه توی یک پست جدید ترفند های کامپیوتر بنویسمش که نشر پیدا کنه و چند نفر از کسایی که این مشکل رو می تونن داشته باشن، نجات داده بشن.

   سه اینکه انصافا کسی نیست بیاد ابن تبلیغ بیسکوییت های مادر رو از توی کلّه ی من بکشه بیرون؟ مطمئنّم اگه درستش رو بشنوم خیلی راحت از مغزم پاک می شه. الآن که وضعیت  خیلی دراماتیک شده. به خودم می آم می بینم دارم با آهنگش سوت می زنم. زمزمه می کنم. دی روز هم سه وعده تبلیغ های چرت بازرگانی تماشا کردیم که تبلیغ بیسکوییت های مادر پخش نشد توی هیچ کدومش. کدوم شبکه س این تبلیغ فلان فلان شده؟

   چهار هم اینکه... سندروم جدید کشف کردم. جدیدا که بی کار تر هستم طی جهانگردی های اینترنتی م زیاد پیش می آد که به یک وبلاگ جدید می رسم که مطابق خوراکمه ولی وقت ندارم سیوش کنم. به جاش  آدرسش رو با پیغام می فرستم به وبلاگ خودم که داشته باشمش و بعدا رسیدگی کنم. می گذره مثلا بعد پنج ساعت می آم وبلاگ رو باز می کنم، می بینم اون بالا نوشته پیغام جدید. یعنی سکته می کنم. سکته. با خودم می گم یعنی کدوم هیولایی ه اومده سراغ وبلاگ من؟ چی از جون من می خواد؟ نکنه می خواد پول بگیره و اخاذی کنه تا هویتم افشا نشه؟ با قلبی تپان تپان و دستی لرزان لرزان روی ماوس، می رم بازش می کنم می بینم خودم بودم. :/