Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

درباره من

کیلگارا هستم... نویسنده ی ناخواسته ی این وبلاگ ناخواسته... _گاهی اوقات حس می کنم زندگی هم منو تو مسیر های ناخواسته ی زیادی گذاشته... طوری که نمی دونم به کدوم راه برم!_ راستی، وبلاگ منه، حرف های منه، و دیدگاه های من. از شیر مرغ می نویسم تا جون آدمیزاد. به هر حال یه وب ناخواسته موضوع خاصّی نخواهد داشت. Kilgharrah. I would not have summoned you If there was any other choice... mnemailnadaram@protonmail.com ادامه...

نظرسنجی

جهت تست برنامه نظر سنجی؛ فعلا یه سوال دم دستی ولی عمیق: چیزی که شما در عمق وجودتون هستید، برای جامعه تو ذوق زننده س. چی می کنید؟

هر جور عشقم می کشه تو جامعه رفتار می کنم بدون ترس از قضاوت شدن.
گور پدر خودم و خواسته هام، وجهه ی اجتماعی م رو خراب نمی کنم.
جامعه رو عوض می کنم. می رم جایی که بتونن تحمّلم کنن.
حذف مسئله. ای کاش اصلا نبودم که بخوام رو همچین چیزی فکر کنم.
راه حلّ خلاقانه ی خودم که تو نظرات اعلامش می کنم...

آمار : 687187 بازدید Powered by Blogsky

صندلی بازی

نمی دونم چی شد، امروز در حالی که به پله برقی خیره شده بودم و با خودم فکر می کردم یه چیزی یادم اومد.

یادم اومد، مهد کودک که می رفتم،

سلطان صندلی بازی بودم بین بچه ها،

محال بود مسابقه ی صندلی بازی باشه و من اول نشم.

چقد خوب بود. اون قدر دور صندلی ها می چرخیدم که جونم در بره.

اینو اصلا یادم نبود! سال ها بود فراموشش کرده بودم.

جالبه با فکر کردن بهش، کاملا حس کردم اینا مال یه زندگی دیگه ست و اگه هم مال این دنیاست، لابد خاطرات یکی دیگه ست.

پ.ن. کاش می اومدید بازم مثل مهد کودک دور هم صندلی بازی کنیم. کاش هیچ کدومتون اینقدر آدم بزرگ نمی شدید. به قول بابام، بد مزه س راستش. بد مزه ایم/ اید ما/شما آدم بزرگ ها.

صندلی بازی سلطان به هم گوریدگی خاطرات

Kilgharrah شنبه 3 شهریور 1397 ساعت 00:19

نظرات 2 + ارسال نظر

شن های ساحل شنبه 3 شهریور 1397 ساعت 22:51

خخخخ من سلطان نخوابیدن بودم عصرها به زور می گفتن بخوابین من نمی خوابیدم تا بقیه بیدار بشن پنجاه دفعه پله ها بالا پایین می رفتم تخته کلاس خط خطی میکردم صندلی هارو برعکس می کردم میگفتن خراب کاری نکن برو تو حیاط بازی کن حیاط می ترکوندم خیلی حال میداد

چه شرور. همین که جلوی خاله های مهدکودک به این نحو وای میستادی خودش خیلیه. :))) چقد من حس بدی داشتم بهشون.
ولی وای الآن که فکرشو می کنم مهد کودک خیلی خوب بود! :)))
همین زنگ خوابش که گفتی. البته من فقط تو مهد کودک چهارسالگی هام زنگ خواب داشتیم که محو یادمه. این مشکلی که گفتی رو تو مسافرت ها داشتم خیلی. همه سر ظهر جا پهن می کردن می خوابیدن، من دیوانه می شدم حوصله م شدید سر می رفت.

کاش دانشگاه و محل کار هم زنگ خواب داشت!

شن های ساحل یکشنبه 4 شهریور 1397 ساعت 01:52

اره واقعا کاش ساعت خواب داشت.کلا این بعد شخصیتم یکم بخاطر تربیت پدرمه من فنچ بودم میگفت هیچوقت نزار کسی بهت زور بگه اگه بچه های دیگه اذیتت کردن بزنشون اگه بزرگتر اذیتت کرد داد بزن بیا به من بگو اگه دزد دیدی یا گم شدی بگرد دنبال پلیس اگه ماشین تصادف کرد اگه ادرس گم کردی اگه هواپیما سقوط کرد اگه پیانو سقوط کرد اینارو به بچه 4 ساله میگفت نتیجه من از کسی توی مهد نمی ترسیدم بقیه از من می ترسیدن خخخ نتیجه عمیق تر هر روز که توی دفترم کارهام می نویسم و احساساتم تا در طول روز گره نخورن باید به خودم تکرار کنم خوش اخلاق باش با ادم ها درست رفتار کن .تا اون گاردم و سپر الکی که نسبت به مردم دارم از بین بره