Shovel of nothing

حتی شاید باورت نشه،

من هنوز که هنوزه بیلِ همه چیز رو تست نکردم.

شیش هزار تا جم دارم اون تو، یحتمل می خوام ببرم سر قبرم.

این بار آپدیتش رو هفتاد و سه درصده.

Shovel of everything

وای.

وای.

وای.

خب بیایید تا که بهتون بگم...

اصلا اینقدر خوش حالم نمی دونم چه جور بیان کنم.

/*کلش باز نیستی، برو مستقیم پی نوشت چون اونجا بهتر توضیح دادم. بعدا که فهمیدی چی دارم می زنم، می تونی برگردی اینا رو بخونی.*/

آقا... کلش، از "بیل همه چیز" رو نمایی کرده!

ووووو

از اینجا به بعد من می تونم درخت کریسمس امسال و سال پیش و سال قبلش رو کنارِ هم بذارم.

می تونم تمام هالوین آبستکل هام رو جمع کنم فاکین یس!

باور کن برای خود من اختراعش کردن. باور کن. فقط برای خود خود خود من!

یه بار یکی از دوستان دهکده م رو دید، برگشت گفت تو چرا اینقدر خلی کیلگ، ریمو کن آبستکل هات رو الکسیر بگیر. گفتم نه! اینا نشونه ی تداوم در بازی کردن منه. هیچ کدوم رو ریمو نمی کنم. برگشت طوری که انگار یه نمونه ی نادر از هوموساپینس ها رو دیده، خبیثانه گفت به هر حال که مجبوری واسه گسترش دهکده ت یه روز ریمو  کنی  اینا رو.

حالا همون فرد کجاست که ببینه من دیگه مجبور نیستم هیچی رو ریمو کنم و می تونم همه رو مثل گنجینه نگه دارم!! کجاست که من به ریشش بخندم؟ حالا الآن شماهایی که ریمو کردید حسودی تون می شه، نه؟ هاها. شماهایی که همیشه می گفتین چرا چیز میزای دور ریختنی رو جمع می کنی وقتی به کارت نمی آد؟

حالا الآن می سوزین نه؟ می بینی؟ آخ چه بد شد! ببین! ببین! سوز به دلت... "من همه ش رو دارم." I HAVE IT ALLLLLLLL!!! همه ی همه ش رو. ولی اشکال نداره دستتون رو می گیرم می برم تو دهکده از موزه رونمایی می کنم، تا که دل ها زیاد نسوزه. می خوام موزه ش کنم. مهم اینه که موزه ی کلش واس ماست. کلش ماس ماس. بسیار بسیار ماست ماست.

شاید بتونم در سطح جهانی حتی ادعا کنم به عنوان کسی که بیشتر از همه آبستکل نگه داشته تا الآن! کسی چه می دونه شاید رکورد باشه و خودم خبر نداشته باشم.

راستش من ته دلم هیچ وقت امید نداشتم به اختراع همچین چیزی، بهش فکر نکرده بودم حتّی... ولی هیچ کدوم از آبجکت هامو ریمو کامل نکردم. ته دلم دوست داشتم یادگاری داشته باشمشون. یه چیزی بود که اذیتم می کرد. دلم می گرفت وقتی از رو مپ پاک می شدن بعد ریمو کردن! در همین حد دل پمبه ای. و برای این که دلم نگیره، از هر کدومشون یکی نگه داشتم حداقل. ها ها. آبستکل هایی دارم از سه سال پیش. چهار سال پیش. درخت یخی دارم! کالدرون هالوین رو هنووووز دارم! درخت طلایی دارم! 

صدا هاشون حتی‌. آبجکت ها صداهاشون فرق می کنه. می تونم همه رو بذارم کنار هم و به سمفونی صدا هاشون گوش کنم... صدای فاوا که محبوب ترین صدای دهکده م هست... صدای جینگ متفاوت درخت کریسمس هام(هر کدوم با یه لحن خاصی می گن جینگ)... ای جانمی جان. 

کلا کلش یه چیزو درست آپدیت کرده باشه همین یکیه!

بیل همه چیز قشنگم.

شاول آو اوری تینگ مقدسم...

شادی بی پایان به خاطر یک بیل مجازی. جدی حس می کنم زندگی م سامان گرفته. چه قدر حالمو خوب کرد. چه قدر!! اینه که می گم اعتیاد آدم نمی شناسه. واقعا اتفاق خاصی نیست ولی من حالم توپ توپ شده سر همچین چیز بی خودی. تباهم جدا. :))) ولی مهم هم نیست! هو کرز. مهم اینه که من از امروز به بعد شاول آف اوری تینگ رو دارم.

حتی اسمش رو دقت کنید! اوری تینگ داره توش!

کسی چی می دونه، شاید یه روز یه شاول آف اوری تینگ برای دنیای حقیقی هم اختراع شد. واسه منی که کاغذ چرک نویس هام رو حتی دلم نمی آد دور بندازم. و اون روز به چشمای مادرم نگاه می کنم و می گم دیدی همه ی جوراب هایی که نگه داشتم، به دردم خورد الآن؟

* پ.ن. لازم می دونم یه توضیحی بدم واسه کسایی که نمی دونن کلش چیه. 

آقا به مناسبت های مختلف، یه جایزه هایی تو صفحه ی بازی کلش سبز می شه (آبستکل - مشابه یه آیکون کوچک) که تو می تونی با ریمو کردن اینا از صفحه ی بازیت (گزینه ی ریمو کردن داره)، الکسیر و گلد جایزه بگیری. 

این آبستکل ها تو  کریسمس، شب هالوین و یا سالگرد تاسیس کلش و کلا مناسبت های این چنینی مهم، شروع به سبز شدن می کنن. حالا بحث این بود که تا امروز جاشون رو نمی تونستی جا به جا کنی. فرض کن اگه تو مختصات x , y سبز می شد، تا ابد همون جا بود. هر جا سبز می شد تا آخر همون جا می چسبید تا روزی که ریموش کنی. و چون شانسی سبز می شد، امکان داشت وسط صفحه ت سبز بشه و گند بزنه به مپ بازی ت. (به نقشه ی دهکده... طرحی که برای چینش ساختمان هات در نظر گرفتی.) تو هم طبیعتا برای ساختمان سازی نیاز به فضا داری. پس اکثرا ریموش می کردن که جا برای ساختن ساختمان های جدید باز شه. 

و حالا می رسیم به اصلش. من هیچ وخ ریمو نکردم چون دلم نمی اومد و امروز دارم نتیجه ش رو می بینم! چون یه بیل اومده که امکان جا به جایی اینا رو بهم می ده و من الآن همه شون رو جا به جا می کنم و می برم گوشه ی مپم. دیگه جایی هم تنگ نمی شه... یس. اینه!!

.:. حس می کنم یه قطعه از پازل ده هزار قطعه ایم...همونی  که همیشه کمش داشتم و گند زده بود به تصویر... پیدا شده.