Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

وقاحت وقاحت

وای چقد شما وقیحید!

باورم نمی شه!

دروغ گو! رذل!

مردید خود عادل رو بیارین این حرفا رو بزنه ترسوهای موشواره،

نه نمی دونم ناتان چی چی مدیر برنامه های کارلوس پویول در ایران!

بعد هم تیتر قرمز کنید زیرش که "دروغگو نباشید".

اتفاقا اتفاقا

دروغ گو خودتونید،

تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیز ها،

دروغ گوی دو عالم اید،

دروغ از صدا تون، از چشاتون، از دماغ و دهنتون ...

فواره می زنه و

شره می کنه پایین!

و اگه من می گم خود عادل این حرفا رو بگه به خاطر اینه که می دونم جنسش با شما ها فرق می کنه،

و هیچ وقت نمی تونید مجبورش کنید...

چیه نکنه اینم می خوایید ببرید شکنجه ش کنید تو زندان؟

اگه اگه یک هزارم درصد هم عادل بیاد این حرفا رو بگه، دیگه عمرا باورم نمی کنم و می دونم تهدیدش کردین،

شما احمق های کله پوک،

پویول رو فقط به خاطر موهاش نذاشتید بیاد تو برنامه،

نه به خاطر شیشصد میلیون پول،

که سکه های ته جیبتونم نیست

و نه به خاطر چیز دیگه ای...


شما ما رو بی آبرو کردید تو کل جهان.

فابریک ترین 

با وجدان ترین

با اخلاق ترین کاپیتان بارسا

الآن دیدگاهش نسبت به من ایرانی اینه،

و من نمی بخشمتون،

تا زمانی که قلبم می طپه...

گندی که زدین رو نمی شه وصله پینه کرد،

نمی شه بتونه کاری کرد،

حتّی اگه تو اخبار پخش کنین،

حتّی اگه قبل برنامه ی عادل پخشش کنین،

فقط یه کار می شه کرد،

اونم اینه که تا اطّلاع ثانوی گل گرفت در اون صدا سیما رو.


و می دونید چیش مضحکه؟

اینکه درست بعد از آگهی ای که بر ضد بی بی سی و فلان ساختید و براش تیتر بلد شده ی سایز جاینت رنگ قرمز خونی گذاشتید،

قیافه ی عادل می آد رو آنتن،

که داره غش غش می خنده،

و هیچ نمی گه.

بی هیچ اشاره ای،

فقط می خنده...


خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است

کارم از گریه گذشته ست، از آن می خندم...


دارم به این فکر می کنم که چه جفایی کردم در حق خودم، که بعد این همه سال برگشتم شبکه های ایرانی نگاه می کنم،

که مثلا آبت نبود نونت نبود؟

به غیر از خندوانه، واقعا یادم نمی آد آخرین باری که پای تلویزیون ایران نشستم کی بوده.

صدا و سیمای ایران فاتحه ش خونده س. 

مثل خیلی چیزای دیگه...

خداوند رحمتش کناد. 

روحش شاد،

و یادش وقیح!