اندیشیدن به تو زیباست...!

   تلویزیون داره یک آهنگی پخش می کنه، نمی دونم از کیه... صداش به حجت اشرف زاده می خوره.

خواننده ش مهم نیست البتّه، مهم متنشه...

هفت دقیقه ست داره صداشو می کشه:

اندیشیدن به تو زیباست ای وطنم...

اندییییشیییدن به تو زیییباست ای وطنننننم...

اندییییییییشییییدنننننن به تو زیباسسسسست ای وطننننننننننم...

اندییییییییشییییییییدننننننن به توووووووو زییییبااااااااااااااست ااااااااای وطنننننننننننننننم...

یعنی واقعا شاعرش چی فکر کرده پیش خودش؟

از اوّل تا آخر آهنگ یک جمله رو تکرار کنی: اندیشیدن به تو زیباست ای وطنم؟

اسمتم بذاری شاعر تهش؟

قضیه چیه؟ می خوان از اون قانونه استفاده کنن که تکرار بیش از حد هر چیزی، طوری  تو ذهن انسان رسوخ می کنه که خودشم نفهمه؟ می خوان عاشق و سینه چاک ایران بشیم؟ دوربین مخفیه؟ شست و شو مغزیه چیه؟

راستکی شو بخوای  اندیشیدن به تو فقط لرزه بر اندام من می ندازه ای وطنم. ( البتّه هم زمان یک سری تغییرات فیزیولوژیک هم در یک سری دیگه از اندام هام اتّفاق می افته که جاش نیست بگم.)

به هر حال اگه باعث می شه با قبول کردن اینکه اندیشیدن به تو زیباست، این آهنگ قطع بشه، به خدا قسم که من به جز زیبایی ندیدم. جمش کن دیگه، بسّه. رو مُخی. خیلی.