Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

درباره من

کیلگارا هستم... نویسنده ی ناخواسته ی این وبلاگ ناخواسته... _گاهی اوقات حس می کنم زندگی هم منو تو مسیر های ناخواسته ی زیادی گذاشته... طوری که نمی دونم به کدوم راه برم!_ راستی، وبلاگ منه، حرف های منه، و دیدگاه های من. از شیر مرغ می نویسم تا جون آدمیزاد. به هر حال یه وب ناخواسته موضوع خاصّی نخواهد داشت. Kilgharrah. I would not have summoned you If there was any other choice... mnemailnadaram@protonmail.com ادامه...

نظرسنجی

جهت تست برنامه نظر سنجی؛ فعلا یه سوال دم دستی ولی عمیق: چیزی که شما در عمق وجودتون هستید، برای جامعه تو ذوق زننده س. چی می کنید؟

هر جور عشقم می کشه تو جامعه رفتار می کنم بدون ترس از قضاوت شدن.
گور پدر خودم و خواسته هام، وجهه ی اجتماعی م رو خراب نمی کنم.
جامعه رو عوض می کنم. می رم جایی که بتونن تحمّلم کنن.
حذف مسئله. ای کاش اصلا نبودم که بخوام رو همچین چیزی فکر کنم.
راه حلّ خلاقانه ی خودم که تو نظرات اعلامش می کنم...

آمار : 676758 بازدید Powered by Blogsky

نمیییییی خوام

نگفتم این بیخ ریش منه؟

وزیر اومد به گروه.

ای خدای بزرگ

من نخوام وزیر داشته باشم کی رو باید ببینم؟

گم شو برو بیرون از گروه من خائن کثیف. ازت بدم میاد بدم میاد بدم میاد.

ازت متنفرم. خیلی ازت متنفرم. اینقدر بیشعوری که نمی فهمی باید درخواست گروهی که من از قبل توش عضوم رو رد کنی.

چرا هم منو اذیت می کنی هم خودت رو. چرا زجرمون می دی؟ بکن دیگه. کنده شو و برو به درک. نمی خوام دیگه ببینمت. کهیر می زنم.

Kilgharrah چهارشنبه 8 دی 1400 ساعت 21:43

نظرات 2 + ارسال نظر

jud پنج‌شنبه 9 دی 1400 ساعت 13:46

کیلگ این حس بد"غریبه-آشنا" که نسبت به این فرد داری رو من با پوست و گوشت و استخونم حسش می‌کنم. من با دوست ۷ ساله‌م!!! دانشجو شدیم. روزیکه فهمیدم دوتامون از یه رشته و یه دانشگاه قبول شدیم اولین باری بود تو زندگیم که واقعا اشک شوق ریختم. بعد تو ماه اول هم اتاقی بودن چنان اتفاقات بدی افتاد و چنان تصورات و زندگی منو خراب کرد که... بدتر مجبور بودم ۴ فاکین سال! حداقل!! هم توی دانشگاه هم توی خوابگاه هم تو جمع دوستای مشترکمون تحملش کنم. حتی واحدامو جوری برمیداشتم که با حلاجی خودم اون احتمال برداشتنش کم بود. یه روز برگشته بودم خونه و یه روز تصمیم گرفتیم بریم پاساژگردی و من واقعا آدم بیرون برویی نبودم و توی همون اولین فاکین بار گس وات! همون آدم اونجا بود و دقیقا از روبرومون جوری که نشه نادیده گرفت، دراومد. از این اتفاقات چندش هی میفتاد تا زمانیکه من شل کردم. یعنی تصمیم گرفتم از بار اضافی نفرتی که عمیقا توی قلبم ازش داشتم خلاص بشم. خاطرات بدش رو ببرم لب پنجره مثل یه قاصدک فوتش کنم و بگم برو به سلامت، برنگرد.-منظورم فراموشی نیست چون این اتفاق نمیفته، منظورم برداشتن تمرکز و نفرتم به اون آدمه، حس میکنم شاید یکم کلیشه‌ای شد حرفام:دی-انی وی اون زمانیکه به جای متنفر بودن از طرف به مرحله‌ی بی‌تفاوتی رسیدم، دیگه ندیدمش.:-)-گوش شیطون کر البته- بزنم به تخته:دی