برو از کویر وحشت

اخه اگه برم... خانواده ام و عزیزام رو چی کار کنم؟ اتاقم رو چی کار کنم؟ این همه خرت و پرتی که برای خودم اندوزیدم رو چی کار کنم؟ با ندیدن تهران چه جور کنار بیام؟ ای خدا بدبختی ای گیر کردیم.

ای کاش آدمی

وطنش را

همچون بنفشه ها

می شد با خود ببرد هر کجا که خواست.

پ.ن. دقیقا این بخش زندگی ام برام تکراریه... سوم دبیرستان. بی خوابی های شبانه اش. که اخه اگه برم تجربی پس کامپیوتر رو چی کارش کنم؟ هندسه رو چی؟ عشقم به فیزیک رو چی؟ این همه پروژه ای که کار کردم رو چی؟

از کل سوم دبیرستان پهلو به پهلو شدنش رو یادم مونده... و سردرگمی عجیبش.

دوباره داره تکرار میشه. همون سناریو با عناصر متفاوت. لعنتی. چقد دل کندن سخته.

پ.ن. فردا یک کشیک فیکس بسیار زیبا دارم. این قدر از ترس اینکه حوصله ام سر نره کتاب چپوندم تو کوله ام که تقریبا داره می ترکه!