Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

درباره من

کیلگارا هستم... نویسنده ی ناخواسته ی این وبلاگ ناخواسته... _گاهی اوقات حس می کنم زندگی هم منو تو مسیر های ناخواسته ی زیادی گذاشته... طوری که نمی دونم به کدوم راه برم!_ راستی، وبلاگ منه، حرف های منه، و دیدگاه های من. از شیر مرغ می نویسم تا جون آدمیزاد. به هر حال یه وب ناخواسته موضوع خاصّی نخواهد داشت. Kilgharrah. I would not have summoned you If there was any other choice... mnemailnadaram@protonmail.com ادامه...

نظرسنجی

جهت تست برنامه نظر سنجی؛ فعلا یه سوال دم دستی ولی عمیق: چیزی که شما در عمق وجودتون هستید، برای جامعه تو ذوق زننده س. چی می کنید؟

هر جور عشقم می کشه تو جامعه رفتار می کنم بدون ترس از قضاوت شدن.
گور پدر خودم و خواسته هام، وجهه ی اجتماعی م رو خراب نمی کنم.
جامعه رو عوض می کنم. می رم جایی که بتونن تحمّلم کنن.
حذف مسئله. ای کاش اصلا نبودم که بخوام رو همچین چیزی فکر کنم.
راه حلّ خلاقانه ی خودم که تو نظرات اعلامش می کنم...

آمار : 676526 بازدید Powered by Blogsky

مثبت

عزیزانم بدونید خیلی دوستتون داشتم!

تست لترال فلو (رپید) مثبت شد،

و این یعنی من نه تنها کرونا گرفتم

بلکه کرونای دلتا گرفتم..

تست لترال فلو منفی کاذبش زیاده،

ولی وای به حال روزی که مثبت بشه. یعنی ریزش ویروس به قدری بوده که حتی این تست که دقت افتضاحی داره رو هم مثبت کرده.

به همه چیز گند خورد!

بخشم حذف می شه.

و حداقل تا دو هفته باید تو خونه بپوسم.

و زیبا تر! اگه خانوادم از من بگیرن و بمیرن، من قطعا خودکشی خواهم کرد.

ولی واقعا تف بهش! تا حالا ندیده بودم کرونایی جماعت ابریزش بینی کورایزا و اشک ریزش و عطسه داشته باشه! حتی واریانت لعنتی دلتا... من بالای سیصد چهارصد تا مریض دیدم یک دونه شون نگفت من هی عطسه می زدم و اب دماغم می اومد!

و اصلا بهش فکر نمی کنم که چه قدر از سلاح بیولوژیکی بودن کرونا می ترسیدم و گرفتم.

یه نیمچه امیدی دارم تست پی سی آر فردا منفی بشه...

Kilgharrah چهارشنبه 19 آبان 1400 ساعت 00:44

نظرات 4 + ارسال نظر

شایان چهارشنبه 19 آبان 1400 ساعت 00:57

این پزشکا خیلی زندگی رو سخت می گیرید، به نظرم رها کن همه چی رو و به این بیاندیش که کنار خونه تون باشگاه تنیس وجود داره

واقعا... می بینی؟
رها کردنی که گفتی خیلی عشق بود به موقع هم خوندمش. خداوکیلی رها هم کردم. کار دیگه ای از دستم بر نمی اومد. : دی از بیمارستان که عزلم کردند خودم هم که رو به موت بودم.
خلاصه گور لق دنیا و ادما و سگ دو زدن ها و اینکه باید همه اش بدوی تا جا نمونی.

ایشالا قسمت بشه یه بار بیای دم خونه مون بریم باشگاه تنیس! تهشم هم دیگه رو به جای توپ می شوتیم چون من که بلد نیستم!

لیلی چهارشنبه 19 آبان 1400 ساعت 06:58

وای خوب استراحت کن و فکر بخش و مخش نباش ته تهش هیچی نیست.

بخوامم نمی تونم فکرش باشم از بخش طردم کردند :)))، ولی عاشق کامنتایی هستم که اینقدر قوی با بار تحکمی بهم گفتند فکر بخش و مخش نباش. خیلی زیبا بود. در زیبایی مدفون شویم!
فکر کنم همه به یه همچین کامنتایی نیاز دارند در برهه ای از زندگی... که بگه فکر هیچی نباش فعلا خودت مهم ترینی تهش یه چیزی میشه.
متشکرممم.

یاقوت چهارشنبه 19 آبان 1400 ساعت 11:26

ای بابا :((( .. ایشالله که پی سی آره منفی بشه .. ولی اگه هم کرونا بود هیچی نیست ایشالله.. من عموم یه ماه پیش تقریبا مبتلا شد .. به شدت وسواسی و آنچنان رعایت می کرد که نگو دو دوز سینوفارمم زده بود .. ریه ش پنجاه درصد درگیر شد از اشتها کلا افتاد .. ی چند روز اذیت شد ولی خدا رو شکر ردش کرد ...

اره مثبت شد.برای مامان بابام و ایزوفاگوس دیگه به همون تست رپید اکتفا کردیم. چون خوب زار می زد که کروناست.
ولی این که تجربه ی عموت رو تعریف کردی چه حس خوبی داشت. چون واقعا خودم رو سرزنش می کردم هی می گفتم یعنی خاک بر سرت کنند از همه سفت و سخت تر رعایت کردی دهن خودت رو سرویس کردی حالا هم از همه ی دوستات جلوتر مبتلا شدی. همین که گفتی اونم خیلی رعایت می کرده ولی بازم مبتلا شده اعتماد به نفسم رو برگردوند. حس پخمه بودن وحشت ناکی داشتم!!
من به دو علت گرفتم، یکی کشیک های چهار روز پشت سر هم طب اورژانس، و یکی هم سینوفارمی که سر برنامه دانشگاه بهم تزریق نکرد. وگرنه که واقعا از نظر رعایت و وسواس همه می دونن کم نگذاشتم. الان هر کی بفهمه شاخ در می اره. من هیچ دورهمی، هیچ جشن، ددر دودور دور دوری رو شرکت نکردم. حتی فامیلام هم ندیدم دو ساله! همه جا با ماشین شخصی رفتم و کلا حتی به کسی دست ندادم و فاصله ی ایمن رو رعایت کردم. همه هم می گن این کیلگ این قدر وسواسه ما اصلا نمی دونیم بیاییم جلو پیشش یا نه! تو بیمارستان هنوز شیلد می زنم. دیگه چی کار باید می کردم که نگیرم خدا داند. ولی بازم گرفتیم و نمردیم. قشنگ بود. فکر نمی کردم زنده بمونم.
امیدوارم عموت هم بهتر باشه. من خوش شانسی ای که اوردم ریه ام اصلا درگیر نشده تا الان.