در سه پرده و نیم

اول، نمی شه شجریان رو به صورت دایمی نگه دارند داخل بیمارستان؟ به خدا به پیر به پیغمبر، من کل موهام ریخت هر بار با هر خبر. وقتی این قدر استیبل نیست، چرا مرخصش می کنند؟ یا چرا امکانات داخل خانه شون رو بیشتر نمی کنند که یهو به حالت کما مجبور نشوند انتقالش بدهند بیمارستان؟ ای سی یو در منزل؟ دارند؟ ندارند؟

دوم، کلا هر کس هر لحظه گفت "ببین من نمی خواهم فقط حرف خودم باشه ها..." بدونید دقیقا این اولین ادمیه که می خواد فقط حرف حرف خودش باشه. اون جمله هم واکنش دفاعی ضمیر ناخوداگاهشه نه بیشتر. به خودش داره اون حرف رو می زنه، چون مغزش داره بهش می گه های تو فقط می خواهی حرف حرف خودت باشه ها، و یک عذاب وجدان درونی به وجود می اد که این جمله را پرت می کنه به صورت شما. کسی که منطق محوره، نیازی به عاریه گرفتن این جملات نداره! 

سوم،می گفت: شما اسیر گذشته و اینده تون نیستید، چون آن ها وجود ندارند و تنها واقعیت ممکن، زمان حال است. شما در اصل اسیر "خاطرات" و "تخیلات" خود هستید!

سه و نیم، کلش رو احیا کردم، به مناسبت بعد از قرنی لاگ این کردنم، از ترس اینکه فرار نکنم دوباره و به قصد اینکه معتاد بشم به بازی، فری بوست پنج روزه ی همه چی بهم دادند! مثل بهشته... هر وقت دلت بخواهد حمله می زنی!

پ.ن. اعتراف! من با یه قسمتی از فیلم مشکل داشتم. نمی فهمیدم! رفتم با کلی دبدبه و کبکبه و اکراه از یه بچه ی ده سال کوچک تر  از خودم پرسیدم اقا اینجا چرا اینجوری شد؟ همچین فنی توضیح داد که الان فقط کلی دوستش دارم و دیگه حس خوار و خفیف بودن ندارم از نظر اختلاف سنی فاحشمان. خفننننن! یعنی هم هوش جوونی رو دارند و هم به ساده ترین مدلی که ممکنه برایت توضیح می دهند. طاقچه بالا طاقچه پایین ندارند. محشره! تازه مثل اونا هم حرف زدم هنگام سوال پرسیدن. لاتی لوتی. مدل تین ایجر های این دوره زمانه. باحال بود.

پ.ن. بعدی. فرانس فوتبال برای بالندور دریم تیم که میشه توپ طلایی رویایی ترین تیم فوتبال، توی هر پست بازیکن های خفن دوران رو کاندید کرده که خبر نگار ها از بین کاندید ها انتخاب کنند بهترین کدومه. 

داشتم لیست دروازه بان ها رو نگاه می کردم،

اینجوری بودم که برو بابا کی دیگه مهاجم و دفاع می خواد! از کل زمین همینایی که برای رویایی ترین دروازه بان  انتخاب کردند رو به من بدهید، باقی تیم مال شما.

یعنی اولین بار بود تمام دروازه بان های محبوبم در یک قاب دور هم جمع شده بودند. اون انتخاب کننده رو پیداش کنید می خوامش، مغزش خیلی شبیه منه!

اشمایکل.. فن در سار... بوفون... کاسیاس.. نویر!

ای خوش سلیقه ی دو عالم!

فن در سار که رسما یه چیزی فرای بازیکن مورد علاقه ست واسم. اصلا هیچ وقت نفهمیدم چرا فن در سار، صرفا چشم باز کردم دیدم محبت بی حد مرزی از فن در سار نازنین در قلب خویش دارم.