نفس

می آیید با هم بخونیم؟

دستمو بگیرید. من می خواهم بخونمش. اینجا.

دانلودش کنید و پلی کنید و بعد ادامه بدید.

اره. شمام حسش می کنید؟ حس اینکه دور یک مشعل گرم تو تالار عمومی گریفندور ایستادیم و دستامون  رو حلقه کردیم و با هم می چرخیم و یک صدا می خونیمش؟

من تو حلقه خیلی ها رو می بینم... چهره ها موقع چرخش در ذهنم روشن خاموش می شند. 

گاهی بر می گردم و به کسی که دست راستم تو دستشه نگاه می کنم. شبیه خسروئه. خسرو گل سرخی.

ظاهرا اون قدری تو چهار پنج سالگی آهنگ نوستالژیک شنیدم و در ضمیر ناخودآگاهم سیو کردم که برای  کل دوران عمرم، در هر برهه ی حساس یک آهنگ خیلی ارزشمند واپاشی دهنده داشته باشم، فکر کنم چیزی یادم نیست هیچکی نیستم، بعد از شنیدن پرت بشم به تالار عمومی گریفندور، هجوم احساس زندگی قبلی ام.

نفسم گرفت ازین شهر، در این حصار بشکن

در این حصار جادوییِ روزگار بشکن

چو شقایق از دل سنگ بر آر رایت خون

به جنون، صلابت صخره ی کوهسار بشکن

تو که ترجُمان صبحی به ترنُم و ترانه

لبِ زخم دیده بگشا، صف انتظار بشکن

نفسم گرفت ازین شهر، در این حصار بشکن

در این حصار جادوییِ روزگار بشکن

شب غارت تَتاران همه سو فکنده سایه

تو به آذرخشی این سا /یه ی دیوسار بشکن

ز برون کسی نیاید، جویباری تو این جا

تو ز خویشتن برون آ، سپه تتار بشکن

سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی

تو خود آفتاب خود باش و طلسم کار بشکن

بسرای تا که هستی که سرودن است بودن

به ترنمی دژ وحشتِ این دیار بشکن

نفسم گرفت ازین شهر، در این حصار بشکن

در این حصار جادوییِ روزگار بشکن...

نفسم گرفت ازین شهر، در این حصار بشکن

در این حصار جادوییِ روزگار بشکن...

چه جور می تونید به من بگید ننویسم. چه جور. می تونید.

چه جور دلتون اومد اینو بگید وقتی این حجم از تفاوت رو تو روند اینجا می بینید؟

وقتی این حجم از تفاوت رو تو من می بینید.