Time mosquitos

ای کاش تمام وقت علافای ایران به مدت یک روز مال من بود.

فقط یک روز.

زیگما وقت کسایی که قراره فرداشان رو علافی کنند.

کسایی که قراره عین آدم استفاده نکنند.

نق بزنند.

خودکشی کنند.

اینستاگرام لایک کنند.

فقط یک روزشون. 

وقت گدا هایی که جعبه به دست گوشه ی خیابون افتادن.

وقت آدم هایی که قراره زیاد خواب باشند فردا.

وقت آدم های پیر.

وقت آدم های حراف.

وقت هم سن ایزوفاگوس های گیم نت برو.

وقت کسانی که قراره در ترافیک تهران بمانند.

وقت لامصب خیلی کمه.

اینجور له له زدن برای وقت، خودش اصل نامردیه.

به طرز تکپرانه ای معتقدم بهتر از خودشان می توانستم از  وقتشان استفاده کنم.

آه.

تف بهش.