اُلاف

بعد ده سال به این نتیجه رسیدم که پدرم خود کنت الافه و دیگه ازین به بعد یه جور دیگه دوستش دارم.

هی تو خونه می بینمش با خودم می گم عخیییی عخییییییی این  واقعنی خود اُلافهههه و بعد تو دل خودم نهانی قربان صدقه اش می رم که هیچ خبر نداره.

از اون ور مادرم که هیچی اصلا، با روپوش سفید می بینمش احساس محبت غیر قابل درکی در وجودم رخنه می کنه. امروز سر این قضیه که یکی از مریض هاش بهش ابراز محبت کرده بود براش کادو آورده بود اعصابم خورد شد و واضحا حسادتم برد که به چه حقی، من بچه تم این یارو خیلی غلط کرده بیجا کرده واست کادو می آره باهات عکسم می گیره!

فکر کنم اکسی توسین خونم شدید زده بالا خل و چل شدم، به هر کی از جلو چشمام رد می شه قلب ساطع می کنم بی دلیل. یعنی به ریش مرلین این شکلی شدم که انگار همین امشب فهمیدم مامان بابا دارم.

نیستید برخوردم با اساتید رو ببینید. با کادر بیمارستان.با دوستام. با...  اصلا یه وعضی!

می تونید از اخلاق خوبم سوء استفاده کنید. ستاره ی هالی..

در حال حاضر دنیا یک گلوله ی سپید درخشان است... و من روز خیلی افتضاحی داشتم. افتضاح تر از افتضاح. ولی با این دید دارم تموم می کنم امشبم رو. البته تمام که نه. تمام یعنی تازه می خوام برم داخل رخت خواب مشق و تکلیف های شبانگاهی م را انجام بدم. اسیر شدیما با این بیمارستان..