Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

مقاله هایی که باید بدهم

وقتی اچ ایندکسم به حد کافی بالا رفت و چند تا مقاله م تو نیچر و ال زه ویر چاپ خورد،

دو تا مقاله ی زیر رو می نویسم و ریفر می شه همه جا و همه مون رو راحت می کنم.


۱) تاثیر مفید موسیقی شیش و هشتی با صدای چهار انحراف معیار بالاتر از حد نرمال در بهبود تمرکز و عکس العمل های رانندگان و جلوگیری از تصادفات

۲) تاثیر مفید  سرعت بالا هنگام رانندگی، در شادابی مغز و جلوگیری از  پیری، آلزایمر و تصادفات


سوالم اینه که چرا تو این دنیا نمی شه مثل نید فور اسپید رانندگی کرد. 

تازه الآن می خواستم یک فیلم ببینم، اما واتسون و کارن گیلان با هم توش بازی می کنند! ولی خبر مرگشون، ده دقیقه پخش می کنه، چهل و پنج دقیقه می ره روی تبلیغات. و دیگه حوصله ندارم. حتی واسه دیدن این دو تا که ارادت دارم بهشون.


نظرات 3 + ارسال نظر
شایان چهارشنبه 10 بهمن 1397 ساعت 18:30 http://florentino.blogsky.com

ضمن عرض ارادت به بانو اما واتسون باید گوش زد کنم مثل انسان رانندگی کن.
دور از جون، ۲۴ ساعت قبل جوانکی با تیبا و با سرعت ۱۷۰ به دیار باقی شتافت.
۲۳ سالش بود.

به امی پاند ارادت ندادی.

نه بابا، نور به قبر اون جوانک بباره.
من الآن مشکلم ۱۷۰ نیست، دوست دارم صد و هفتاد برم ها، ولی دقت کن به موقعیت جغرافیایی من.
رانندگی در شهر اعصاب آدمو می ریزه به هم.
ما به هشتاد نودشم راضی ایم بابا. همه مثل مورچه... همه مثل لاک پشت... همه جا ترافیک... همه جا محدودیت سرعت.
اصلا اعصاب برای آدم نمی مونه. تو ماشین رو یه فوت بکنی سرعتش می شه نود، بعد من نمی دونم این محدودیت سرعت چهل یا هشتاد رو از کجاشون در آوردن. محل ما هم که خیلی پیر اند سه ساااااااعت باید وایسی پشت ماشین عروس کشون پیرمرد ها و پیر زن ها. آدم روانی میشه.

شایان پنج‌شنبه 11 بهمن 1397 ساعت 12:51 http://florentino.blogsky.com

نه واقعا زجره اونجا رانندگی کردن. فقط میگم خدا صبرت بده!

فقط یه چیز، حالا من و تو نزدیکه به هم ذهنمون بذار بگم. من یه سری خر شدم گفتم سرعت بالا برم..هیجان تجربه کنم..و همین شر و ورا
تا ۱۷۰ تا رفتم..کیلگ رو ۱۷۰ بودم که کرک و پرم هم زمان ریخت :|||
هیچ لذتی نداشت..
به این فکر کردم که اگه الان مثلا این ماشینه تسمه تایمش پاره شه موتورش قفل کنه قشنگ ۲۰ تا پشتک میزنم :||||
واااای اگه بمیرم اون همه کاد نکرده چی میشه؟؟؟
من جوونم، آرزو دارم خداییش..!!
خواستم سرعتش بیارم پایین، مگه میومد؟؟؟
باید نیش نیش می گرفتمش که اونم خیلی طول کشید و علاوه بر ریختن کرک و پر رنگمم پرید :|||
خیلی حس مزخرفی بود بابا جان..با ماشین داخلی ارزش تجربه نداره. اگه لندکروزی چیزی افتاد زیر پات عب نداره یه بارش!..اونا ترمزشون خوبه کیسه هوا هم فراوان دارن

صبر رو داده که تا اینجاش دووم آوردیم.
آره قبول دارم. دیدم که بعدش چی می شه. شانس بیاری می میری، شانس نیاری قطع نخاع می شی.
ولی گاهی آدم دلش می خواهد لحظه ای دیوونه شه. می دونی.

من از زمانی که اون پست رو نوشتم، کلی ماشین بازی کردم تا سیخم بخوابه و یاد بگیرم دنیای واقعی شبیه بازی نیست و نباید خر و بی فرهنگ باشم. ولی بازم یه ذره که می گذره ته دلم می خواد خر و بی فرهنگ باشم. :دی
حالا آرزو که ندارم، ولی قطع نخاع هم دلم نمی خواد بشم بعد تبدیل به یک اسفنج دریایی ساکن بشم. ( تو دبیرستان چه موجودی بود دم و دستگاه حرکت نداشت به کل؟ اسفنج بود یا مرجان؟)

هه، اونم با چی. حاجی من اراده هم کنم پراید دم و دستگاهشو نداره. نمی کشه صد و هفتاد تا رو. خیالت جمع. همون صد ... صد و بیست. خوبه دیگه. :دی

شایان پنج‌شنبه 11 بهمن 1397 ساعت 17:47 http://florentino.blogsky.com

هوم، اسفنج بود

آره دیگه، همون اسفنج.
دلم نمی خواد تبدیل به اسفنج دریایی بشم.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد