مظلوم ترین عروس ایران

آقا ما یک عروسی دعوت بودیم بعد مدت ها، و خانواده تصمیم گرفتن که نریم.

از اینش که بگذریم، 

الآن جلوی من زنگ زدند به عروس که بهش بگن ما نمی آییم،

یکی دیگه گوشی شو برداشت. یه همچین مکالمه ای شنیدم:

- گوشی رو می دین به عروس؟

- شرمنده نیستش.

-وای مبارکه رفته آرایشگاه؟

- نه بابا داره حیاط رو می شوره.

یک آن حس سیندرلا بهم دست داد. چه عروس مظلومی. دلم سوخت بابا. 

کاش می شد من می رفتم عروسی ش‌، این یک دونه عروس رو به شخصه خیلی دوست داشتم ببینم.

همیشه از بچگی لپ من رو می کشید هر وقت منو می دید. :))) چشماشم که سبزه. موهاشم که بوره. وکیلم که هست. یعنی یک همچین عروسی هست و ما تصمیم گرفتیم که نریم. هاه.

کلا خیلی عروس مستقل و همه چی تمومیه، تک و تنها داره واسه خودش عروسی برگزار می کنه. تازه از پشت خیلی اتفاقات داغون دیگه زنده بیرون اومده  که جای گفتن نیست. شدیدا قابل ستایش و سجده کردنه.

عخی. احساساتم شدیدا رقیق شد.

خوشحال می شم وقتی می بینم از پشت این همه طوفان، یه نفر با پرچم، زنده بیرون می آد و می گه "عروسیمه!". این حجم از امید و انرژی رو که می بینم، زیر پوستم حس می کنم زندگی یک چیز خیلی مهم و ارزشمندیه.

تو مثل عروس های تهران نیستی،

روز قبل عروسی ت در حال حیاط شُستنی،

و چشم هات دویدنی ترین چمن زار ایرانه. 

عروسیت هم من نمی آم، ولی مبارکه.