حرف زدن تو خواب هم سخته حتی

ایزوفاگوس از امتحانات برگشته خونه، گرفته خوابیده،

بعد فکر کنم مکانش گرمه، داره تو خواب هذیون می گه و حرف می زنه.

الآن رسیده به مرحله ای که می گه:"آقا ما تموم کردیم. آقا! آقا ما تموم کردیم..."

خل مشنگ من، منم تموم کردم. :))) آقا ما هم تموم کردیم به خدا. یکی بیاد برگه ی این بچه رو ازش بگیره.

رو راست باشم، حسودیم می شه به اینایی که تو خواب حرف می زنند.

خیلی دوست داشتم منم می تونستم تو خواب حرف بزنم، بعد برام تعریف کنند چی می گفتم.

یعنی وحشت ناک ترین خواب عالم رو هم که می بینم، بازم هیچی. به فعل نمی رسه.

اینایی که تو خواب حرف می زنند مغزشون چه فرقی داره؟

ربطی به حرف زدن در دنیای واقعی هم داره؟ یعنی کلا یکی زیاد حرف بزنه، تو خواب این قابلیت حرف زدنش بیشتره؟ اینا موضوع های خوبی اند واسه تحقیق.

نوجوون بودم یکی از خل گری هام این بود که سعی می کردم قبل خواب تند تند با خودم حرف بزنم تا خوابم ببره بلکه تو خواب هم بتونم حرف بزنم، ولی هی نمی شد.