آنکه آرام برد از دلم آرام کو

باباااا خیلی بی مروتید،

اینو حمید هیراد خونده بود این همه مدت؟

بگو بینم اصن به چه حقی مسخره ش می کردید؟

نامردم نامردای قدیم.

جدی می گم خیلی حسودید. 

این واقعا خوبه.

اصن بگو کل کارای حمید هیراد آشغال و کپی و اسکی از این و اون، به حرمت همین یدونه کارش باید از اون همه زرد بازی در امون نگهش می داشتید ای مخاطبا! موزیک بازا! اهل دلا!

من اینو تمام مدت همه جا (دقیقا همه جا!) می شنیدم و هی کیف می کردم ولی نمی دونستم مال حمید هیراده. خیلی خوبه یه آهنگ همه جا تو گوشت باشه بدون اینکه خودت بخوای. که زندگیت هی باش جلو بره ناخواسته. و خودتم روش کنترل نداشته باشی... مثل موسیقی متن فیلم می مونه.

خلاصه آقا این تو تاکسی تو گوش من بود. تو پارک تو گوش من بود. تو مترو تو گوش من بود. تو دانشگا تو گوش من بود. تو پلی لیست همه کس بود. تو ماشین خودم حتی، باز تو گوشم بود. تو پاساژا! آرایشگاها! چه می دونم... لب خیابون! چهار راه! تو چشم پزشکی! همه جا تو گوشم بود. یعنی اینقدر .... دقیقا در همین حد همه گیر بود. 

و بذار دوره کنیم شما چی کارش کردید؟ شما آهنگ رو هی گذاشتید و  شیر کردید و باهاش کیف کردید و سر حال اومدید ولی  ازون ور هم زرت زرت به حمید هیراد تیکه زدین و هر هر به جوکایی که توش هیرادو مسخره می کردن خندیدید و ادای کول ها رو در آوردید چون سه چار تا شاعر ازش شکایت کردن و تازه ذهنیت منم از حمید هیراد به گند کشیدید؟ چه طور وجدانتون اجازه داد این حجم از تناقض رو.

هی می گفتم یادم باشه دانلودش کنم.

امشب دوباره شنیدم، بالاخره زدم رو دانلود، دیدم نوشته حمید هیراد. 

اینقدر حالم گرفته شد وقتی فهمیدم که هیچ.

حزب های باد! حزب های باد! خیلی خیلی حزب های باد!!! 

اون روزی که کوه می آد جلوتون باید خیلی سخت باشه واستون.