بلک کتز

تو دو دقیقه گرفت یه آهنگ قدیمی از بلک کتز به من  نشون داد،

پایداری کل دنیامو که با چنگ و دندون دارم سعی می کنم بشه اون چیزی که باید، طبق معمول به هم ریخت.

من دیگه نمی خوام هیچی از اون دوران یادم بیاد. چون فقط زجر می کشم بابت بچگی هایی که حس می کنم چه قدر همه چی تموم بود  و دیگه نیست و نه بیشتر. چه قدر گاهی وقت ها مغز احمقی دارم. همیشه زمان حالم رو ریده بهش چون فکر می کرده گذشته هاش قشنگ تر بودن. یه روزم لابد حسرت این جوونی الآن رو می خورم. این یه چرخه ی باطله. کی حلقه ی زنجیر پاره می شه؟ نمی دونم..!

آخه از کی دیگه بلک کتز آهنگ نداد بیرون؟

از کی دیگه گوش نکردم..؟

یعنی چند وقته دارم به خودم می گم..."آهنگ؟ من که آهنگ گوش نمی کنم! فنش نیستم." بعد همین آهنگ بلک کتز رو بزنن تو فرق سرم که یادم بیاد آره منم یه زمانی جوون بودم... حس آهنگ گوش کردنو داشتم. این قابلیت که با یه آهنگ ساده دچار احساسات لحظه ای بشم رو داشتم. فقط اون قدر دوره که دیگه یادم نمی آدش و فکر می کنم وجود نداشته. زود تموم شد! قبل اینکه بیام به خودم بجنبم و حسش کنم، از لای دستام سر خورده بود پایین.

واقعا دیگه آهنگ نمی دن بیرون..؟

+ آگهی بازرگانی تمام، بر می گردیم سر فوتبال..!!