Everything but Nothing
#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#Everything but Nothing
#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#درباره من
کیلگارا هستم...
نویسنده ی ناخواسته ی این وبلاگ ناخواسته...
_گاهی اوقات حس می کنم زندگی هم منو تو مسیر های ناخواسته ی زیادی گذاشته... طوری که نمی دونم به کدوم راه برم!_
راستی، وبلاگ منه، حرف های منه، و دیدگاه های من. از شیر مرغ می نویسم تا جون آدمیزاد. به هر حال یه وب ناخواسته موضوع خاصّی نخواهد داشت.
Kilgharrah. I would not have summoned you
If there was any other choice...
mnemailnadaram@protonmail.com
ادامه...
نظرسنجی
پیوندها
ابر برجسب
زمستان اوّلین جقل دون جغل دون و شعر یکتا ارام بخش جانان انتخابات دانشگاه خواب شعر 9696 مرگ خندوانه کنکور جام جهانی ۲۰۱۸ FIFA World Cup 2018برگهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- شهریور 1402 1
- اردیبهشت 1401 1
- بهمن 1400 8
- دی 1400 23
- آذر 1400 32
- آبان 1400 25
- مهر 1400 20
- شهریور 1400 32
- مرداد 1400 21
- تیر 1400 24
- خرداد 1400 18
- اردیبهشت 1400 27
- فروردین 1400 1
- اسفند 1399 12
- بهمن 1399 18
- دی 1399 15
- آذر 1399 14
- آبان 1399 29
- مهر 1399 40
- شهریور 1399 31
- مرداد 1399 42
- تیر 1399 30
- خرداد 1399 1
- دی 1398 14
- آذر 1398 36
- آبان 1398 61
- مهر 1398 42
- شهریور 1398 11
- مرداد 1398 20
- تیر 1398 7
- خرداد 1398 20
- اردیبهشت 1398 22
- فروردین 1398 25
- اسفند 1397 27
- بهمن 1397 57
- دی 1397 52
- آذر 1397 41
- آبان 1397 24
- مهر 1397 28
- شهریور 1397 36
- مرداد 1397 23
- تیر 1397 114
- خرداد 1397 44
- اردیبهشت 1397 18
- فروردین 1397 12
- اسفند 1396 63
- بهمن 1396 193
- دی 1396 48
- آذر 1396 77
- آبان 1396 35
- مهر 1396 58
- شهریور 1396 45
- مرداد 1396 42
- تیر 1396 38
- خرداد 1396 20
- اردیبهشت 1396 20
- فروردین 1396 11
- اسفند 1395 13
- بهمن 1395 13
- دی 1395 12
- آذر 1395 7
- آبان 1395 6
- مهر 1395 7
- شهریور 1395 8
- مرداد 1395 7
- تیر 1395 10
- خرداد 1395 7
- اردیبهشت 1395 8
- فروردین 1395 8
- اسفند 1394 3
- بهمن 1394 6
- دی 1394 6
- آذر 1394 6
- آبان 1394 5
- مهر 1394 9
- شهریور 1394 9
- مرداد 1394 8
- تیر 1394 17
- خرداد 1394 15
- اردیبهشت 1394 20
- فروردین 1394 7
- اسفند 1393 6
- بهمن 1393 3
- دی 1393 4
- آذر 1393 4
- آبان 1393 10
- مهر 1393 13
- شهریور 1393 18
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 9
- خرداد 1393 9
جستجو
مینا
مینا مُرد.
مینای من... مُرد. تمام شد.
به پنج سال و بیست و هفت روزگی اش نرسید و مُرد. در یک بعد از ظهر بهمنی که شاخه های درخت کاج حیاط خانه مان، زیر حجم برف خم شده بود.
با اختلاف، نه حرفی برای نوشتن دارم نه احساسی برای وسط گذاشتن. به جز تکرار یک جمله ی دو بخشی با نهاد مینا و گزاره ی شوم مرگ.
او آن روز برگشت، چون زندگی چیزی نیست مگر خو گرفتن به عادت ها. حتّی برای یک پرنده.
زندگی چیزی نیست، مگر خو گرفتن به عادت ها. حتّی برای یک انسان. عادت هایی مثل بیدار شدن با صدای قار قار مرغ مینا... نگاه کردن به کنج خانه ی همیشه خالی و حرف زدن با یک پرنده... عطسه زدن و شنیدن جواب قاه قاه مسخره کردن های مرغ مینا... از روی روزمرگی دانه را در کف دست گرفتن و لمس ضرباهنگ فرود آمدن نوک زردش... زندگی همین عادت هاست. خودش هم بلد است چه زمانی ترکت بدهد.
متنی بود منسوب به حسین جان پناهی... می گفت:
چشم می بندم،
مباد ک چشمانت را از یاد برده باشم.
چشم ها می بندم...
گوش ها می بندم...
دست ها در جیب می کنم...
مباد...!
با هر گونه کامنت هم درد گونه و یا حتّی مسخره گونه در این رابطه مشکلی ندارم. ولی متاسفانه یا خوشبختانه، ملغمه ی احساسات من در این سن تقریبا برای کل جهانیان غیر قابل درک است، خیلی وقت است با آن کنار آمده ام.
پ.ن. شعر های جدّی طورم رو خونده بودین؟ خب نه فک کنم هیچ وقت نذاشتم اینجا ک بخونید.
الآن می ذارم. غم... رد خور نداره کارش. برای مینا نوشتمش؛ دیشب.
شکستی کشتی من را و کوچیدی به دریا ها
و من ماندم درین غُربت... پیِ اعجاز موسی ها
نمی دانم در این ساحل عصایی یافت خواهد شد؟
تمامم کردی و رفتی... چه امّیدی به فردا ها؟!
و من بی صاحبی های دلم را با تویی گفتم
که صاحب دل شدی، بُردی... ندیدی این تمنّا ها
تمام هستی من را به روی میز بگذارید
که دارم یک دل از چشم چو ماهش، من تماشا ها
بپاشان بر دل ریشم نمک دان ها که بعد از او
ندارد التیامی زخم زهرآلود غم ها، با دوا ها
سکوت کنج این خانه طناب دار خواهد شد
و من گردن در این حلقه، به یاد جیک آوا ها
تمام کاج های شهر را با درد گوشیدم
ندارد بعد تو لطفی به گوشم ... بانگ مینا ها
....
قفل کردم
نمی دونم چی بگم ...لال شدم اصن...
فقط اینکه به کنایه ها یا مسخره کردن بقیه اهمیتی نده...
اونا یه مشت احمقن که درک نمیکنن مینا برای تو فقط یه پرنده نبود و جزیی از خانواده ات بود.و تو هم حق بخاطر مرگش ناراحت باشی.طبیعیه؛البته برای ادمای نرمال.
امیدوارم ارامش بهت برگرده.
آخی...
ولی بنظرم عادت به خو گرفتن تو قف
هیچی اصن!
درضمن این حس خیلی برام آشناس! ترس حالا من اسمشو میذارم ترس! ترس از اینکه چیزایی که ی روزی بدونشون زندگی ممکن بود یا حالا اصن بدجور خو گرفته بودم بهشون رو، بعد از رفتنشون فراموشش کنم. خیلی آشناس.
معلومه چقدر دوسش داشتی که حساب روزای عمرش هم دستته
و اینکه مسخره گونه چرا؟؟؟
ادم باید خیلی بی شعور باشه که همچین چیزی رو مسخره کنه
:((((( خدا بیامرزتش حدودی می دونم چی میگی خودم یه بچه گربه داشتم مرد:(((((((
:((((((((((
منم جوجم مرد خاکش کردم.. ولی با گذشت سالها هنوز قیافش یادمه :(((( اسمش تویتی بود...پرهاش حنایی و کنار گوششم آبی بود...
تا چن روز بعدشم می رفتم سر خاکش و زل می زدم به اون کپه خاک... بچه ام نبودم ... عجیب غریب ام؟!!!
شعرت خیلی خوبه..خصوصا بیت اولش.
عاقا شعرت عالی بود عالی.... من برم بمیرم بی زحمت پیش جوجم خاکم کنید ... آدم بی استعدادی مثل من بهتره که بمیره....
:(
حس مالکیت و عادت به یه سری چیزا نابودکننده اس بعضی وقت ها..
هیچی نمیتونم بگم.
امیدوارم‌حالت بهتر بشه زودتر..
یا قمر! این شعرو تو گفتی یعنی؟! یا چی؟! یه روشن‌گری بکن پیلیز!
کیلگ انشالله بهتر باشی برونشیتت هم زودتر خوب بشه
کیلگ خوبی؟
یه چیزی بگو
"یه چیزی."
شعره رو الان دیدم...
پششششممممااااااام..
خوراک ضجه طور خوندنه.
آها؛ مرسی
متاسفم :-( کاملا قابل درکه :'(
و چه شعری...عالی
عااااقا
من هی این بیتِ آخرو میبینم و یاد مینای تو و توئیتِ جانِ خودم میفتم و دلم ریش ریش میشه...
بیا یه پست دیگه بذار هی اینو نبینیم همینطور هی دلمون ریش ریش شه
بنویسم نخ کش تر میشید بلو
مگه اینکه پست خالی بندازم
من احساس کردم وقتشه بیام یکم حالت خوب شه از اومدنم ! یا خوشحال شی یکم ! یا بیای اشک بریزی جلوم ! یا بگی عق باز این دختره/پسره اومد ! یا بالا بیاری و من دستمو بگیرم جلوت و بریزی توی دستم.
جمعش کنیم خلاصه...هنوز هورکراکسا موندن...مینا میخواست کمک کنه فقط...به روزات و تیکه پاره هات...حتی وقتی مُرد به خیال خودش داشت کمکت میکرد که نمیدونست حتی داره تو رو به کشتن میده. که بدونی تا اونجایی که جا داشت کمک کرد و حالا یادش تو قلبته.یا قلبمون.
نرو تو دنیای واقعی...دنیای واقعی گهه...برگرد.پنل مدیریتو باز کن و بنویس حتی که عق ! باز این پسره/دختره اومد ! حسی که همه ! بهم دارن و خنده میاره رو لب من :)))
دیدی؟خندیدی...
94428...همیشه که نباید ربط داشته باشن به هم ! خیلی هم قشنگه! همینجوری بی ربط !
به عمرم با خوندن کامنت نگریسته بودم که الحمدلله با خوندن این حاصل شد
مرسی
منم میگم بیا پست بزار مهم نیست تیره و تاریک بنویسی اگه کمکت میکن سبک بشی پس مفیده بنویس
کیلگ از اون جک بی مزه ها که میگفتم نمیفهمیدی پوکر فیس مینگریستی بگم شاید بخندی؟
بببین من هر چقد تو دور و بری های حقیقی م دستاورد چشم گیری نداشتم، تو مجازی انگاری شانس آوردم یا حداقل این طور به نظر می آد.
فدا مدا ک به فکر حال مایی چایان.
چطوری کیلگ؟دلم تنگ شد:(
با اختلاف... با اختلاف... حالم خوش نیست
اب روغن قاطی کردم شدید
می دونم انتظار می رفت چیز دیگه ای بنویسم یعنی سعی کردم ولی نشد چرت بنویسم
باورت می شه من الآن دارم زیر پتو مثل ضعیف های مفلوک بدبخت اشک می ریزم و اینا رو برات تایپ می کنم
منم دل تنگم آره، ولی می دونی انگار تمام زخم هایی ک طی این بیست سال برداشتم و هی با شوخی و فلان بتونه شون کردم تو طول زمان یهو تو همین یه هفته سر باز کردن از همه جهت
زخم هایی ک از کنارشون گذشتم و هی دم نزدم و بی خیالی طی کردم و با خودم گفتم ک اکی برو جلو چیزی نیست خودش خوب می شه
هیچ کدومش خوب نشده هیچ کدومش
در عوض همه شون تبدیل شدن به یه مشت زخم چرک و عفونی و بوی گند هر کدومش دماغ آدمو کر می کنه
دارم پرس می شم
روحم تیکه شده
حس می کنم واقعا نمی کشم دیگه بریدم شن های ساحل بریدم
کیلگ بیا بنویس
مرسییی وییییی
یکم تاریک زدایی کنم می نویسم ولتون نمی کنم عمرنیاش
نگران قلب باتری خورتیم کیلگ.
برگرد و بنویس.
نذار تو باتلاق دردات غرق شی.
برهوتی شده اینجا...
خیلی بهترم خیلی بهترم
مینویسم به زودی
رفتنی هم در کار نبود از اولش
کیلگارا بیا بنویس دیگه...بد عاتمون کردی با هرروز نوشتنت...
اره مینویسم زود
در زود ترین لحظه ی دم دست
هرکسی حق داره به وقتایی ناراحت بشه ولی زودتر خوب شو لطفن.
الردی هیلینگ
تنک یو وری ماچ تو د مون اند بک
این چندروز هیچی نگفتم.
باخودم گفته بچه ام زرنگ شده نشسته داره علوم پایه میخونه :(
تا الان که جواب کامنت شن های ساحل رو دیدم.
دلم ریش شد.
خب واقعا لعنت به من که کیلومترها فاصله دارم و نمیتونم هیچکاری برای تسکینت انجام بدم.
خوب شو...
فقط یه باریکه اعتقاد مونده برام..
همین الان به ذهنم رسید که برای تسکین و بهترشدن حالت چنددور صلوات بفرستم.
امیدوارم انرژی مثبتش برسه بهت..
هی
مرسی
چی بگم وژدانا مرسی
فک کنم بعد امتحان دینی نهایی سوم راهنمایی هیچ وقت حتی خودم واس خودم صلوات نفرستادم دیگه
یعنی جواب کامنتت خوندم نابود شدم:) کل روز داشتم بهش فکر می کردم تا الان که یک ساعت رسیدم خونه و اینکه چه کاری از دستم بر می اد اگه کاری بود که در توانم بود بهم حتما بگو من هستم.
حق داری می دونم سخته.واقعا انتظار ندارم چرت بنویسی هرچی دوست داری بنویس همین که کمکت کن بهتر بشی کافیه.
این حس دیگه نمی تونم ولم کنین خسته شدم بسمه عادیه دست کم هر چند وقت یا هر چند سال یه بار پیش می اد می دونم از پسش بر می ای هر دفعه که از این حالت عبور می کنی قوی تر میشی....
می دونم توام باید این هارو تجربه کنی می دونم برای رشدت خوبه برای محکم شدنت برای قوی تر شدن برای تغییر دیدت ولی بازم زیادی احساساتیم نگرانت میشم مواظب خودت باش:)
شت...اینقد نحسم جدی؟ :))
باورم نمیشه با مُخ خوردم تو شیشه.پوووف...هیچی دیگه پلن A که به درد عمه مون خورد انگار فقط ،بریم سراغ پلن B ببینیم چی‌پیش میاد انصافا.
ببین الان ضایع هم شدم کمی تا قسمتی! کی باورش میشه؟ اونم Thio یِ کبیر ! نکن اینکارو با ما.میبینی؟حالت که اینجوریه تمرکز منم میریزی به هم و نمیتونم قشنگ تیربارونتون کنم و این ریختی میکنی که یه الف اژدها ضایع کنه منو...شت بابا...شت ! شت !
بیخیال پلن ملن! با تو نباید پلن وار رفتار کرد که.همونجوری باید به روش خودم دوباره خراب شم سرت خفتت کنم و بحث زیبا و جذاب و قدیمی نقاشی عزیزم رو پیش بکشم.انتخاب آلت قتاله با خودته.خوب میشی حالا یا خوب میشی؟ :)
میخوای رقص سماع سی و شیش ساعته بریم باهات من و یارم تا از خود بی خود "تر" شی؟ من و نامبرده که خوراکمونه این دیوونه بازیا.
خوب شو الف اژدها...دنیا بدون من و تو و نامبرده و دیگر دوستان به جز اون یکی صفا نداره.اینم پاک کنت صحیح و سالم و گاز نخورده ختمتت باشه.با چوبدستی ت
چیشد الان واقعا؟
بیا :| هیچی هم که گیرمون نیومد کل دارایی مونم دادیم رفت.بابا شت عَح...من برم اصن :/
عَح !
امیدوارم حالت زود خوب شه ...
همون موقتا منظورم بود.
فک کن کلا بخوای بذاری بری.
اون موقع که به همین جملات کوتاه بسنده نمیکنم که.
طومار مینویسم.
جدا خوب شدن حالت در شادیهای زیر پوستی امروزم تاثیر داشته.
@thio
بذار در آستانه بیست و یک سالگی یکم کمتر دیوونه تر باشم! :)))))
ببین من اومدم بگم دیشب ساعت از دوازده گذشته بود و تعادل روانی نداشتم و اگه فک کردی جوی و چوبدستی تو بت پس میدم و از خیر نقاشیم میگذرم کور خوندی !
فلذا به همون منوال قبل ادامه بده......که مگه اینکه مُرده باشیمم که ادامه بدی!
نامبرده:
میدونم که شوخی کردی! تا وقتی من و تو هستیم چراغ دیوونه ها روشن باقی میمونه.توی سوگندنامه ی پیوندمون نوشته اینو اصلا :))
آستانه ی تولدت هم مبارک.عزیز دلم! یکم بذار سورپرایز بشی خب؟ :))
و دیگر آنکه بی زحمت یکی منو بگیره نصفه شبا که نرم جولون بدم و دار و ندارمو بذل و بخشش کنم :/ عصبی و مُسترس میشم اینجوری فردا صبحش.یه حالتِ چم
بیا بنویس دیگه...هربار بلاگت رو باز میکنم و این پست رو میبینم حالم بدجور گرفته میشه:(
@thio
مچکرم :)))))
آستانه تولدتون جبران کنیم ثیوعه کبیر ؛)))
انتهای بهمنی؟ اگه اکی ای با گفتنش...
اسفند.
بعد تو.
من خیلی قبل تر پیشواز آستانه‌اش رفتم :دی