محتمل ترین جریان زندگی در سناریوی "هیچ کاری نکردن"، دنباله روی وضعیت فعلی نیست؛ بلکه افول غیر خطّی عملکرد است.
وسوسه انگیز اما اشتباه است اگر که ارزش فعالیتی را با پاسخ آیا بهتر از وضعیت فعلی خواهیم بود، مقایسه کنیم.
این منطق را مغالطه ی پارمندیس می نامیم.
پارمندیس، منطق دان یونانی، مدعی بود که اثبات کرده است اوضاع در دنیای واقعی، باید الزاما بدون تغییر بماند.
تحلیل باید انجام بگیرد.
پاسخی که اقتصاد دانان خوب به پرسش "حالتان چه طور است؟" می دهند را به یاد بیاورید: "نسبت به چی؟"
دو بار خوندم تا تازه بفهمم چی گفتین
شاید من خیلی وقتا دنباله روی این تفکر بودم که وضعیت بهتر میشه نسبت به الان یا نه؟
ینی این اشتباهه؟!
میشه یوخوده بیشتر توضیح بدین؟!
من ننوشتم. مال کتابه، تغییرات دادم.
لب کلامش اینه که تو نباید بگی من فلان کار رو نمی کنم چون ریسکش بالاست و همین شرایط الآنم خوبه.
چون طبق قانون شرایط لهظه ی الآن همیشه با یه شیب غیر خطی رو به افوله و ثابت نیست. مثلا اینکه حقوق فرضی دوسال بعدمون رو با حقوق الآن مقایسه کنیم درست نمی شه.
آخرش چی گرفته بودی؟
سرخک؟
آبله؟
آلرژی؟
خوب نشده هنووووووز!
ن م دانم والا چه مرگی شده،
کهیره به نظر.
منم اصلا حوصله ی پرهیز غذایی ندارم،
دو روز دیگه خیلی کنترل کردم شیرینی نخوردم.
ولی دیگه خوب نشد و بیشتر هم می شه مدام!
تازه بهار هم هست،
دیفن هیدرامین هم می خورم،
خوابم کلا.
اون مدتی که خواب نیستم هم دارم عین شپشو ها خودم رو می خارونم. xd