Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

Vi jou

"زندگی از یه جا به بعدش، شبیه بازی های بارسا-رئال می شه،

وقتی که مسی هست؛

و رونالدو نیست."


رونالدو نیست.

رونالدو واقعا نیست.

من فکر کنم هنوز با این حقیقت کنار نیومدم و دچار جراحتم از نبودش.

رونالدو از فوتبال حذف شده.


داشتم فکر می کردم سوآرز چقد شبیه سمور آبیه.

اونورم چلسی یدونه به تاتنهام زده و آقا یکی رو می شناسم که الآن تو دلش عروسیه. کلا قبول ندارید طرف دار های چلسی، چه آدم های بی آزار نازی هستن؟ من که غیر این ندیدم. ببینیم فردا می شه شیرینی گرفت از ملّت...


پیس. یعنی بد شانسی ای نبود که رئال امشب نیاورده باشه. تو ورزشگاه خودش گل خورد. گل به خودی زد. گل حتمی وینسیوس ژو ضمن دروازه ی خالی رو به روش خورد تو تیرک. پنالتی خوردن. خلاصه ک افتخارات کامله! یه کارت قرمز هم بدن حله. پرچم رئال بالاست ها. بالااا..


دو پیس. چقد تو امتحان تو صورت سوال ها و گزینه ها خوندم ویدال، دیدم بلد نیستم گفتم ولش کن طرف بارسایی ه، خودیه، جواب این نیست. به این می گن تحلیل در حد لالیگا اسپانیا. عملی یادتون دادم ها.

نظرات 1 + ارسال نظر
شایان پنج‌شنبه 9 اسفند 1397 ساعت 10:13 http://florentino.blogsky.com

بعضی داستان ها تا وقتی توشون رقابت هست مزه میدن. بعدش بی مزه میشن..تا وقتی رقیب هست رد شدن ازش و گل زدن کیف میده، وقتی رفت تو هزار بار دروازه خالی گل کن..هزار هیچ ببر، کیفی نداره.
امپراتور دریا رو می دیدی؟
تا وقتی گونک بوگ و اون یارو که اسمش یادم‌ نیست زنده و در تقابل با هم بودن سریالش جذاب بود، کونگ بوک که کشت سریالش بی مزه شد دیگه. آدم همش منتظر مرگ اون طرف بود. می خواست ببینه اون هم می میره و داستان تموم میشه.
حکایت مسی و رونالدو هم همینه. رونالدو مرده و مسی هر چی دریبل بزنه، هتریک‌کنه و پاس کل بده مزه نداره دیگه.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد