Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

Everything but Nothing

#خب عنوان با آدم حرف می زنه دیگه#

فینال - جام جهانی ۲۰۱۸ - فرانسه کرواسی

این بازی آخرم بذار تو فاز خودمون باشیم کیلگ و حالشو ببریم.

تهش می آم نتیجه ش رو می نویسم.

ولی دوست دارم کرواسی ببره،

من همیشه طرف گم نام تر ها رو می گیرم. طرف کسایی که زیاد طرف دار ندارن. الآنم اینقدر همه مطمئنن فرانسه می بره، دلم می خواد کرواسی پوزشون رو بزنه.

یه حس خیلی غریبی بهم گفت مساوی می شه...

و دیگه چون امتیازا مهم نیست و جام تموم می شه تا چند ساعت بعد، 

این بار رو کاملا دلی پیش بینی کردم. فارغ از فکر کردن به قوانین احتمال و امتیاز و فلان.


و راستی ای کاش می شد مراسم اختتامیه رو ببینم، مال آفریقا خیلی قشنگ بود. کاش الآن یه تلویزیون آنتی فیلتر با پوشش خبری کامل داشتیم.

کاش دفعه ی بعدی که می آم پست بذارم، راکیتیچ در حال فکر کردن به نقش تتو ای باشه که قراره رو صورتش بزنه. 

:{

+ سوتی الآنشونم شونم دیدید؟ این آه من بود که گرفت. خانوم پیراهن آستین حلقه ای پوشیده ی توی اختتامیه کنار فیلیپ لام از زیر دستشون در رفت! چهار الی پنج ثانیه رو آنتن بود تصویرش. بعد عادل فردوسی پور می گفت "الآن فکر کنم رو آنتن هستیم، نه؟" و پشت بندش خودش نتیجه گرفت :"حالا خییلی هم اشکالی نداره."


چند تا نکته، اینکه بازی افتتاحیه اختتامیه تو یک ورزشگاهه: لوژنیکی موسکو.

داور اختتامیه و اختتامیه هم یک نفره: پیتانا

و بازم یه بچه ی معلول مشاهده می شه مثل بازی افتتاحیه

اگه حافظه تون درست باشه و برگردید سی و یک روز پیش، گزارش گر افتتاحیه اختتامیه هم یک نفره: مزدک میرزایی

انگار همه چی بر می گرده به همون جایی که از اول بوده...

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد